تحلیل الگوی توزیع مکانی کیفیت آب های زیرزمینی و تغییرات مکانی هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی (مطالعه موردی: استان همدان)

تغییرات کیفیت منابع زیرزمینی به دلایل متعدد خصوصا استفاده نامتعارف از این منابع می تواند تاثیرات مخربی بر محیط زیست داشته باشد. هدف از این پژوهش، بررسی الگوهای خودهمبستگی مکانی و تغییرات زمانی پارامترهای کیفی آب های زیرزمینی در استان همدان می باشد. در راستای این تحقیق پارامترهای کیفیت آب های زیرزمینی شامل هدایت الکتریکی، کل مواد جامد محلول، اسیدیته، نسبت جذب سدیم، سختی، بی کربنات، کلراید، سولفات، کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم و مجموع آنیون ها و کاتیون ها استفاده شده است. در این تحقیق از داده های کیفیت آب های زیرزمینی مربوط به چاه های آب پیزومتری وابسته به شرکت آب منطقه ای استان همدان برای بازه های چهارساله در سال های 1388، 1392، 1396 و 1399 در دشت های استان همدان استفاده شده است. نتایج حاصل از روش موران و ضریب گری نشان می دهد که الگوی توزیع مکانی همه پارامترهای کیفیت آب در سال های 1388 و 1399 بصورت تصادفی و برای پارامترهای هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم در سال1392 و 1396 به ترتیب با سطح اطمینان بالای 95 و 90 درصد دارای توزیع مکانی با الگوی توزیع خوشه ای با مقادیر بالا بوده است. برای بررسی تغییرات مکانی هدایت الکتریکی با استفاده از روش کریجینگ، نقشه های کیفیت منابع آب از نظر پارامتر هدایت الکتریکی برای سال های 1388، 1392، 1396 و 1399 تهیه شده است. نقشه تغییرات هدایت الکتریکی تهیه شده در بازه زمانی سال های 1388 تا 1399 نشان می دهد که مقدار هدایت الکتریکی در شهرستان همدان (قهاوند) و دشت رزن و کبودرآهنگ تغییرات افزایشی بیشتری داشته است که نشان دهنده افت کیفیت آب های زیرزمینی در منطقه مورد مطالعه است.