تاثیر تمرین هوازی و مصرف مکمل عصاره سیر کهنه بر سطوح پلاسمایی فتوئین A و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر چاق

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و مکمل عصاره سیر کهنه بر سطوح پلاسمایی فتویین A و مقاومت به انسولین بود.

چهل سر موش صحرایی نر اسپراگ داولی، به مدت 9 هفته تحت رژیم غذایی پرچرب (32 سر) و رژیم غذایی استاندارد (8 سر) قرار گرفتند. پس از القا چاقی در موش های گروه تغذیه با رژیم غذایی پرچرب، موش های این گروه به 4 زیر گروه شامل: شاهد چاق (OC)، مکمل دهی با عصاره سیر کهنه (AGE)، تمرین هوازی (AT) و مکمل دهی با عصاره سیر کهنه+تمرین هوازی (AGE+AT) تقسیم شدند و مداخله به مدت 8 هفته ادامه یافت. موش های گروه تغذیه با رژیم غذایی استاندارد (C) نیز به مدت 8 هفته به رژیم غذایی خود ادامه دادند. عصاره سیر کهنه روزانه با دوز 600 میلی گرم بر کیلوگرم از طریق گاواژ به موش ها خورانده می شد. تمرین هوازی نیز شامل پنج روز دویدن در هفته روی تردمیل بود. 48 ساعت پس از آخرین مداخله و پس از 12 ساعت ناشتا، نمونه های خونی جمع آوری شدند و سطوح فتویین A، انسولین و گلوکز پلاسما مورد سنجش قرار گرفتند.

سطوح فتویین A پلاسما به دنبال تمامی مداخلات (AGE، AT، AGE+AT) در مقایسه با OC کاهش معنی دار نشان داد (به ترتیب 4/42±26/38، 19/8درصد، 3/50±22/87، 30/5درصد، 2/20±17/21، 47/7 درصد، در مقایسه با 6/56±32/93. به ترتیب0/020p=، 0/001p=، 0/001p=). انسولین پلاسما نیز به دنبال تمامی مداخلات کاهش معنی دار نشان داد (به ترتیب 0/13±1/04، 33/3 درصد، 0/15±0/73، 53/2 درصد، 0/13±0/66، 57/6 درصد، در مقایسه با 0/13±1/56، تمامی مداخلات 0/001p=). گلوکز پلاسما تنها به دنبال AGE+AT کاهش معنی دار نشان داد (6/20±112/65 در مقایسه با 7/85±127/60، 11/7 درصد، 0/001p=). مقاومت به انسولین نیز به دنبال تمامی مداخلات کاهش معنی دار نشان داد (به ترتیب 0/04±0/31، 36/7درصد، 0/04±0/22، 55/1 درصد، 0/04±0/18، 63/2 درصد، در مقایسه با 0/04±0/49، تمامی مداخلات 0/001=p).

به نظر می رسد که هردوی مکمل دهی با عصاره سیر کهنه و تمرین هوازی در کاهش فتویین A پلاسما و بهبود مقاومت به انسولین موثر هستند. با این حال، تمرین هوازی به تنهایی و ترکیب تمرین هوازی+مکمل دهی با عصاره سیر کهنه اثرات بیشتری را در مقایسه با مکمل دهی با عصاره سیر کهنه نشان دادند.