رابطه مهارت های ارتباطی پرستاران با خشونت علیه آنان در بخش های اورژانس مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

خشونت علیه پرستاران یک مشکل جهانی و رو به رشد در تمامی کشورها و از جمله ایران می باشد. با توجه به اهمیت این موضوع، مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه مهارت های ارتباطی پرستاران با خشونت علیه آنان، در بخش های اورژانس مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران طراحی و اجرا گردید.

این مطالعه توصیفی- تحلیلی، بر روی 224 پرستار شاغل در اورژانس مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1398 انجام گرفت. روش نمونه گیری با توجه به محدود بودن تعداد پرستاران به صورت سرشماری بود. جهت ارزیابی فراوانی خشونت از پرسشنامه تعدیل یافته سازمان جهانی بهداشت استفاده شد و سنجش مهارت های ارتباطی پرستاران توسط پرسشنامه بارتون جی (Burton G.E) انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل گردید.

بیش ترین خشونت علیه پرستاران خشونت کلامی (85/3 درصد) بود. هم چنین بیش ترین عامل ایجاد خشونت در همه انواع خشونت ها، فرد بیمار ذکرشد. میانگین نمره مهارت های ارتباطی پرستاران اورژانس در کل، نمره 58/13 به دست آمد که بیانگر مهارت های ارتباطی متوسط پرستاران می باشد. هم چنین نتایج نشان داد، بین مهارت های ارتباطی و بروز خشونت ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (0/85=P).

اگر چه میان مهارت های ارتباطی پرستاران اورژانس و بروز خشونت علیه آنان رابطه معنی داری وجود نداشت ولی به نظر می رسد افزایش مهارت های ارتباطی پرستاران باید مورد توجه مدیران قرار گیرد.