بررسی میزان مرگ و میر و پیامدهای نامطلوب مفصلی در بزرگسالان با آرتریت سپتیک زانو درمان شده به روش جراحی

آرتریت سپتیک، اورژانس جدی در ارتوپدی است و تاخیر درتشخیص و درمان آن، عوارض جبران ناپذیری دارد. زانو شایع ترین مفصل درگیر در آرتریت سپتیک است، لذا هدف از این مطالعه تعیین میزان مرگ ومیر، پیامدهای نامطلوب مفصلی و عوامل مرتبط با پیش آگهی بیماران مبتلا به آرتریت سپتیک زانو درمان شده به روش جراحی، بود.

در این مطالعه گذشته نگر، پرونده تمامی بیماران بزرگسال در بیمارستان امام خمینی و بوعلی سینای شهر ساری که با روش جراحی آرتروتومی یا آرتروسکوپی و تشخیص آرتریت سپتیک حاد زانو بین سال های 1398-1388 درمان شده بودند، بررسی شد. بیماران با پروتز مفصلی از مطالعه خارج شدند. میزان مرگ و میر ارزیابی شد. به منظور شناسایی عوامل مرتبط با پیش آگهی، یافته های بالینی، آزمایشگاهی، رادیوگرافی زانو و نمره پرسشنامه KOOS بررسی آماری شدند. شدت درگیری رادیولوژی بر اساس معیار Kellgren-lawrence تقسیم بندی شد.

31 بیمار(میانگین سنی 20/56±51/1 سال و41/9 درصد زن) وارد مطالعه شدند. شایع ترین بیماری زمینه ای فشارخون بالا (29درصد) و سپس دیابت (25/8 درصد) بود. در کشت مایع سینوویال، 16/1 درصد استافیلوکوکوس اوریوس شناسایی شد. میزان مرگ ومیر 6/22 درصد محاسبه شد. عوامل موثر بر میزان مرگ و میر شامل سن بالا (0/003=P)، دیابت ملیتوس (0/031=P)، تب (0/038=P)، طول مدت بستری در بیمارستان (0/019=P)، سطح بالای CRP (0/002=P)،کلیرانس کراتینین پایین (0/003=P) و نوع میکروارگانیسم پاتوژن (0/028=P) بود. سن تنها عاملی بود که با شدت درگیری رادیولوژی ارتباط معنی دار داشت (0/014=P).

آرتریت سپتیک جزو اورژانس های عفونی و ارتوپدی است که با میزان بالای مرگ و میر حتی پس از جراحی و دبریدمان مفصلی همراه است، بنابراین مدیریت صحیح و به روز کردن روش های درمانی آن از جمله مسایل مهم می باشد.