پرستاری کل نگر از دریچه نظریه پرستاری جامع دوسی : یک مطالعه مرور روایتی

پرستاری کل نگر فرآیند مراقبتی مبتنی بر تعاملات دو جانبه است که منجر به هوشیاری، توانمندی و بهزیستی مددجو  می شود و نقش بسزایی نیز در بهبود عملکرد و مهارت پرستاران، ارتقای جایگاه حرفه ای و استقلال و خودباوری آنها دارد. این مطالعه با هدف تشریح پرستاری کل نگر بر مبنای نظریه ی پرستاری جامع دوسی انجام شد.

مقاله حاضر یک پژوهش مروری روایتی است که در سال 1400 از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعاتی PubMed/Medline  ,Scopus و Google Schoolar و  با استفاده از کلمات و عبارات کلیدی “integral nursing”, “integral theory”, “holistic nursing”, “nursing theory”, “Theory of integral nursing” در بازه ی زمانی سال 2007  تا پایان اکتبر 2021 صورت گرفت. پس از بررسی متون بازیابی شده و حذف موارد تکراری و غیر مرتبط در مجموع 3 مقاله و 3 کتاب جهت مرور انتخاب شدند. 

این نظریه بزرگ بر پایه فلسفه و میراث فلورانس نایتینگل و اصول رویکرد کل نگرانه خلق شده است. اجزای سازنده آن التیام بخشی، عناصر متاپارادایم پرستاری، الگوی های دانستن و دیدگاه چهارگانه اقتباس شده از تیوری یکپارچگی کن ویلبر شامل درون فردی (شخصی/ هدفمند)، برون فردی (فیزیولوژی/ رفتاری)، درون گروهی (مشترک/ فرهنگی)، برون گروهی (نظام ها/ ساختارها) است. 

نظریه پرستاری جامع علم و هنر پرستاری را در جهت عمل، آموزش، پژوهش و سیاست گزاری بهداشتی جامع هدایت می کند. همچنین مراقبت منحصربفرد برای مددجویان فراهم ساخته، گسترش نقش های حرفه ای پرستاران را تا سطح جهانی گسترش داده و روابط بین حرفه ای را بهبود می بخشد. آشناسازی پرستاران با این رویکرد جدید در مراقبت کل نگر و تدوین برنامه های آموزش پرستاری برمبنای آن می تواند ضمن بهبود کیفیت مراقبت از مددجو؛ توسعه استقلال حرفه ای، ارتقاء همکاری های بین حرفه ای و در نهایت گسترش سلامت جهانی را به دنبال داشته باشد.