بررسی پتانسیل پوسیدگی زایی مکمل های رایج خوراکی روی دندان های شیری کودکان

 پوسیدگی دندان، شایع ترین بیماری مزمن دهان است که استفاده ی طولانی مدت از داروهای مایع خوراکی می تواند باعث ایجاد آن شود. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه ی پتانسیل پوسیدگی زایی سه نوع شربت مکمل رایج بر روی دندان های شیری در دندان پزشکی کودکان بود.

 در این مطالعه ی تجربی، 18 قطعه از دندان شیری سالم کشیده شده، به طور تصادفی به سه گروه شامل گروه اول استیوکر، گروه دوم، فروگلوبین و گروه سوم، کیندرمولتی تقسیم بندی شدند. میزان ریزسختی دندان ها با استفاده از دستگاه سنجش سختی ویکرز (Vikers) در روز اول و پس از 28 روز اندازه گیری شد. pH مکمل ها توسط pH سنج دیجیتالی اندازه گیری شد. مقایسه ی گروه ها از طریق آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون Paired T-test انجام شد.

 نتایج آزمون نشان داد که بعد از 28 روز غوطه وری، میانگین ریزسختی در گروه های فروگلوبین، استیوکر و کیندرمولتی از لحاظ آماری معنی دار نشد. میانگین ریزسختی گروه استیوکر در روز اول و روز 28 متفاوت بود و میزان ریزسختی در این گروه طی 28 روز کاهش یافته بود.

 طبق نتایج به دست آمده مکمل استیوکر بیشترین پوسیدگی زایی را نشان داد. مکمل های فروگلوبین و کیندرمولتی، پوسیدگی زایی جزیی داشتند که قابل چشم پوشی است. نوع قند و تعداد دفعات مصرف مکمل، تاثیر بیشتری نسبت به مواد معدنی موجود در مکمل در پوسیدگی زایی داشت.