بررسی اندیشه های هستی گرایانه در شعر مهدی اخوان ثالث بر اساس آرای ژان پل سارتر

اگزیستانسیالیسم از مهم ترین مکتب های فلسفی و ادبی جهان است که در آن، فرد انسانی به عنوان فاعلی آگاه شناخته می شود و در تجربه هستی و نیز لمس معنای وجود به صورت بی واسطه با حقیقت هستی رویارو شده، پوچی زندگی خود را درک می کند. هستی شناسی یا اگزیستانسیالیسم در رابطه با انسان و اصالتش سخن می گوید و بر تقدم وجود بر ماهیت تاکید دارد و همه چیز را از آن انسان می داند. هم چنین مصادیقی از قبیل مسوولیت انسانی، فردیت انسان، گزاف بودن جهان، دلهره و اضطراب، آزادی، تنهایی، وانهادگی، و اوضاع و احوال مرزی از نمود های روشن و بارز مکتب فلسفی اگزیستانسیالیسم می باشند که در شعر معاصر و در اشعار اخوان ثالث نیز به کار رفته اند. اخوان ثالث در دوره ای می زیسته که تفکرات وجودی بر آثار وی اثر گذاشت و درواقع اندیشه این شاعر در تعامل با اندیشه های سارتر قرار دارد.در این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای تدوین شده می توان به تصویری از مکتب اگزیستانسیالیسم در شعر این شاعر دست یافت و به ارتباطی متقابل میان تفکرات وی با سارتر پی برد.