ارزیابی صفات بیوشیمیایی و عملکرد توده های بالنگوی شهری با کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم

به منظور ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی توده های بالنگوی شهری (Lallemantia iberica L.) کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم در سال زراعی 1398-1397 آزمایشی در دو منطقه کرج و خرم آباد اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل چهار توده بالنگوی شهری (کردستان، تکاب، نظرکهریزی و کلیبر) و فاکتور دوم شامل سه ماده ضدتعرق (کایولین با غلظت پنج درصد، کیتوزان با غلظت یک درصد و ایستا با غلظت 2 درصد) و عدم کاربرد ماده ضدتعرق (شاهد) موردبررسی ‫قرار گرفت. نتایج نشان داد کاربرد مواد ضدتعرق موجب افزایش میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز شد. ماده ضدتعرق ایستا نسبت به کایولین و کیتوزان بر فعالیت آنزیم ها تاثیر بیش تری داشت. به طورطوری که بیش ترین میزان پراکسیداز و کاتالاز به ترتیب (39/0 و 51/0 واحد/ میلی گرم در پروتیین) از توده کردستان تحت تیمار ایستا و کشت در کرج به دست آمد. هم چنین بیش ترین عملکرد دانه و عملکرد زیست توده از تیمار با کیتوزان حاصل شد، که نسبت به شاهد به ترتیب (20- 4 درصد) افزایش داشت. براساس نتایج، استفاده از مواد ضدتعرق در شرایط کشت دیم کرج موجب بهبود صفات عملکرد و بیوشیمیایی موردبررسی نسبت به شاهد شد.