تاثیر منابع مختلف کود آلی و شیمیایی بر شاخص های رشد و تحمل به خشکی گونه های مختلف آتریپلکس (Atriplex spp.)

رویکرد جهانی در تولید محصولات کشاورزی به سمت افزایش کمی و کیفی عملکرد گیاهان از طریق روش‏های مدیریتی نظیر کاربرد کودهای آلی و کاهش مصرف کودهای شیمیایی است. این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار و در دو چین در طی سال های 1396 و 1397 در شهر بندرعباس انجام گردید. عامل اصلی شامل فواصل آبیاری در سه سطح (آبیاری 80، 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی) و عامل فرعی منابع مختلف کود در سه سطح (کود مرغی، کود گوسفندی و کود شیمیایی بر اساس نتایج تجزیه خاک و نیاز گیاه) و گونه‏های مختلف آتریپلکس (A.canascens، A.leucoclada و A.lentiformis) بود. نتایج نشان داد که افزایش تنش خشکی موجب افزایش نشت یونی و مالون‏دی‏آلدهید و کاهش محتوای نسبی آب برگ و محتوای کلروفیل برگ گیاه آتریپلکس شد. در آبیاری 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی، استفاده از کود مرغی و کود گوسفندی سبب کاهش نشت یونی و مالون‏دی‏آلدهید برگ شد. در 40 درصد ظرفیت زراعی، ارتفاع بوته در کود مرغی و گوسفندی نسبت به کود شیمیایی افزایش 28 و 38 درصدی نشان داد. همچنین در 40 درصد ظرفیت زراعی، عملکرد بیولوژیکی در کود مرغی و گوسفندی نسبت به کود شیمیایی افزایش 4 و 8 درصدی نشان داد. افزایش محتوای فنل کل در تیمار کود گوسفندی نسبت به کود شیمیایی در آبیاری 40 درصد ظرفیت زراعی به دست آمد. در مجموع نتایج نشان داد که استفاده از کودهای آلی از طریق بهبود صفات فیزیولوژیکی تا حدودی سبب تحمل به تنش کم آبی در آتریپلکس گردید. همچنین با اعمال تنش خشکی، کودهای آلی بیش از کود شیمیایی تاثیرگذار بود. به طورکلی، از یافته های این تحقیق نتیجه گیری می شود استفاده از کودهای آلی به منظور تامین تمام یا بخشی از نیازهای تغذیه ای آتریپلکس باعث حفظ عملکرد مطلوب گیاه آتریپلکس در شرایط تنش کم آبی می شود.