تاثیر پلی مورفیسم MCT1 بر قدرت عضلانی در ورزشکاران مرد استقامتی، سرعتی و قدرتی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر پلی مورفیسم MCT1 A1470T (rs 1049434) بر یک تکرار بیشینه قدرت عضلانی در ورزشکاران جوان گروه قدرتی سرعتی و استقامتی در دو آزمون پرس سینه و اسکات اسمیت بود.

49 ورزشکار جوان تمرین کرده مرد با میانگین سنی (54/5±22/24سال)، قد (91/8±57/178سانتی-متر)، وزن (31/13±32/75کیلوگرم) و شاخص توده بدن (26/3±54/23کیلوگرم برمترمربع) با ملاک های ورودی به این پژوهش راه یافتند. قدرت عضلانی طی یک جلسه با استفاده از آزمون یک تکرار بیشینه در دو قسمت بالاتنه (آزمون پرس سینه) و پایین تنه (اسکات سمیت) برای هر آزمودنی محاسبه شد. از روش ARMS-PCR برای تعیین ژنوتیپ نمونه ها استفاده شد.

نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین ژنوتیپ های پلی مورفیسم MCT1 در یک تکرار بیشینه قدرت عضلانی آزمون اسکات اسمیت در ورزشکاران وجود دارد (3/51 F=، 038/0=p) که ژنوتیپ TTبا بیشترین قدرت در آزمون اسکات اسمیت همراه بود. آزمون تعقیبی LSD نشان داد که آزمودنی های دارای ژنوتیپ (TT+AT) قدرت بیشتری در مقایسه با آزمودنی های دارای ژنوتیپ (AA+(AT دارند. در گروه قدرتی بین ژنوتیپ (AA و TT) در یک تکرار بیشینه قدرت عضلانی اسکات اسمیت تفاوت معنی داری دیده شد (0/047=p ، 54/3F=) و افراد دارای ژنوتیپ TT بیشترین قدرت را در آزمون اسکات اسمیت داشتند.

ژنوتیپ TT پلی مورفیسم MCT1 با قدرت عضلانی پایین تنه ورزشکاران همراه بوده است و اثر این ژنوتیپ در ورزشکاران گروه قدرتی بارز بود.