سنجش میزان هماهنگی چشم و دست کودکان با استفاده از ابزار پوردو پگ برد

تاخیر در رشد شناختی، مهارت های حرکتی، مهارت های ظریف انگشتان دست و همچنین اختلال در هماهنگی بین چشم و اندام حرکتی کودک تاثیر نامناسبی بر فرایند یادگیری در مقاطع بالاتر سنی دارد و موجب ضعف اعتماد به نفس در کودک می گردد. از این رو لازم است تا در طراحی محصولات برای کودکان به میزان هماهنگی چشم و دست با عملیاتی که توسط دست کودک بر روی محصول صورت می گیرد توجه کافی شود. هدف از این پژوهش شناخت میزان توانایی کودکان بمنظور ساخت محصولاتی است که هماهنگی چشم و دست در کاربرد آنها ضروری است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده و به روش مداخله ای انجام شده است. در این پژوهش با استفاده از آزمون پوردو پگ برد تعداد20 کودک 3 تا 6 سال از یکی از مهدکودک های منطقه پنج تهران مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج نشان داد با افزایش سن، مهارت های ظریف انگشتان دست و همچنین میزان هماهنگی چشم و دست کودکان به صورت قابل توجهی بهبود می یابد اما 42% از جامعه نمونه دارای تاخیر حرکتی و شناختی بودند. همچنین مشاهده شد که دختران در مجموع از سرعت عمل بالاتری برخوردار بودند. برخلاف اینکه انتظار می رفت رابطه معناداری بین جنسیت و مهارت حل مساله وجود نداشته باشد، یافته ها نشان دادند پسران بیشتر از دختران در فرایند آزمون سعی در ایجاد ساختار جدید و حل مساله داشتند. در واقع، پسران تمایل داشتند قواعد آزمون را بر هم زده و برای انجام آزمون راه حل جدیدی بیابند و همچنین فرایند چیدمان قطعات بر روی صفحه را تغییر دهند. این در حالی است که دختران، با پذیرش قواعد تعیین شده، به آزمون ادامه دادند.