بررسی تاثیر موسیقی آوازی در زیبایی شناسی و محتوای شعر علی اکبر شیدا، رهی معیری، شهریار

اهمیت موسیقی در بستر فرهنگی جامعه، معاشرت شاعران با موسیقدانان، فعالیت آنها در حوزه موسیقی، پیوند موسیقی با شعر فارسی را ایجاد کرده است که تاریخ دیرینه دارد. در مطالعه حاضر با روش توصیفی تحلیلی، اشعار سه شاعر اهل موسیقی: علی اکبر شیدا، رهی معیری، محمدحسین شهریار از منظر توجه آنها به موسیقی آوازی و تاثیر آن در شعرشان با رویکرد زیبایی شناسی بررسی شده است. تاثیر موسیقی در شعر هر سه مشهود است. علی اکبر شیدا تصنیف ساز است و تمام اشعار او آهنگسازی شده است، رهی معیری چندین تصنیف سروده و با موسیقدانان ارتباط مستقیم داشته است. شهریار خود اهل موسیقی بوده و ضمن معاشرت با موسیقدانان، ساز نیز می نواخت. نتایج بررسی شعرشان نشان می-دهد: آشنایی سه شاعر با موسیقی آوازی و همکاری با موسیقدانان، در موسیقی شعر، زیباسازی و محتواسازی شعر آنها تاثیر گذاشته است، موسیقی شعرشان متناسب با ریتم و هماهنگ با الحان موسیقی است. در زیبایی شناسی، کارکرد موسیقایی واژه ها با آرایه های تکرار در سطح واج، واژه و جمله، جناس آمده و زیبا سازی با واژه های موسیقی با آرایه های مراعات النظیر، تشبیه، ایهام فراوانی دارد. در محتواسازی، همسو با محتوای رایج موسیقی آوازی، وصف عشق، جفاکاری و بی وفایی معشوق، عواطف و اندوه های شخصی و اجتماعی، را با واژه های مصطلح موسیقی بیان کرده اند.