بررسی بهبود کیفیت تصاویر سی تی اسکن در صورت وجود نماهای کاشت فلز در بدن

تصویربرداری سی‏تی‏اسکن یکی از روش های تصویربرداری برای تشخیص بهتر بعضی از بیماری‏ها است. اما در این روش تصویربرداری نیز احتمال تشخیص صحیح بیماری‏ها به علت وجود درست‏نماهای فلزی وجود دارد. وجود اینگونه درست‏نماها بیشتر در تصاویر لگن و سر رخ ‏می‏دهد که باعث عدم تشخیص صحیح و زودهنگام بیماری‏هایی چون سرطان روده بزرگ، خونریزی مغزی و سکته‏ مغزی می‏شود. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی بهبود کیفیت تصاویر سی تی اسکن در صورت وجود نماهای کاشت فلز در بدن است.
در این تحقیق اساس روش پیشنهادی بر پایه درونیابی و قطعه‏بندی می‏باشد که طی نه مرحله پردازش تصویر با کیفیت نسبت به روش های قبلی، به دست می آید. مراحل بدین شرح هستند: ارتقاء کیفیت تصویر، خارج کردن نواحی قطعات فلزی، قطعه بندی قطعات فلزی، انتقال تصویر به حوزه سینوگرام، درون یابی خطی مسیرها، نرمال کردن سینوگرام، درون یابی مسیرها، فیلتر کردن، اضافه کردن قطعات فلزی.
مطالعه حاضر نشان داد که میزان تاثیرگذاری روش پیشنهادی بر روی ایمپلنت های بزرگ و کوچک، نسبت به دو روش درون یابی تغییرات کلی و درون یابی خطی، دارای کیفیت بالاتر و نسبت به روش حذف قطعات فلزی برای ایمپلنت‏های بزرگ دارای کیفیت مناسب تری بوده است.
روش پیشنهادی از دو روش درون یابی خطی و حذفی مقایسه شده، عملکرد قابل قبول تر و با کارآمدی بیشتری در ناحیه لگن داشته است.