طراحی الگوی فرهنگ پذیری منابع انسانی در جهت تحقق تمدن نوین اسلامی

پژوهش حاضر به دنبال طراحی الگوی فرهنگ پذیری منابع انسانی در جهت تحقق تمدن نوین اسلامی در دانشگاه بوعلی سینا بود. روش پژوهش حاضر بر مبنای هدف از نوع تحقیقات کاربردی- توسعه ای و ازنظر ماهیت روش، توصیفی و از نوع تفسیری - پیمایشی محسوب می شود. بعلاوه، پژوهش حاضر از نظر نحوه گردآوری و نوع داده ها از نوع تحقیقات آمیخته (کیفی- کمی) است. جمع آوری داده ها در بخش کیفی از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 18 نفر از خبرگان علمی و اجرایی و در بخش کمی از طریق پرسشنامه و نظرسنجی از 400 نفر از کارکنان و اعضای هییت علمی دانشگاه بوعلی سینا انجام شد. در بخش کیفی، تجزیه وتحلیل داده ها مبتنی بر روش تحلیل مضمون و در بخش کمی، مبتنی برتکنیک مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. پس از پیاده سازی متون مصاحبه، 152 عبارت کلیدی و 63 مضمون پایه، استخراج گردید که در 11 مضمون سازمان دهنده دسته بندی شدند و در نهایت، با طبقه بندی محتوایی این مضامین، دو مضمون فراگیر حاصل شد. ابعاد فرهنگ پذیری منابع انسانی در جهت تحقق تمدن نوین اسلامی در دانشگاه بوعلی سینا، شامل دو بعد فرهنگ پذیری فردی با 6 مولفه (نگرش فرهنگ پذیری، هویت پذیری فرهنگی، خودتوسعه ای فرهنگی، تاب آوری فرهنگی، الگوسازی فرهنگی و دلبستگی فرهنگی) و بعد فرهنگ پذیری اجتماعی با 5 مولفه (ظرفیت سازی فرهنگی، انعطاف پذیری فرهنگی، جامعه پذیری فرهنگی، مشارکت فرهنگی و انضباط فرهنگی) است. ضروری است مدیران دانشگاه بوعلی سینا در راستای برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های فرهنگی خود به ابعاد و مولفه های فرهنگ پذیری منابع انسانی در جهت تحقق تمدن نوین اسلامی توجه نمایند.