برآمدن سنت ادبی پیشا-مشروطه از رهگذر نظامگان ترجمه

بحث اصلی این است که چگونه نظام ترجمه در برآمدن و تکون نظامگان ادبی پیشا مشروطه نقش ایفا می کند. ترجمه به مثابه ابزاری برای ایجاد تغییر و تحول نه فقط در ارکان سیاسی و اجتماعی جامعه، بلکه در تکوین و تکون نظامگان فرهنگی ادبی جامعه از رهگذر نظام مطبوعات و به ویژه، کمک به ایجاد ژانرهای ادبی تازه تولد یافته عمل می کند. در عصر پیشا مشروطه، رواج ترجمه در قالب یک نظام با خود الگوهای نو و تازه به همراه می آورد که پیش تر در جامعه سابقه نداشته اند. به نظر می رسد می توان از منظر نظریه نظامگان پیشنهادی اون زهر که درباره جایگاه اقماری و هسته ای ادبیات ترجمه شده بحث می کند، از جایگاه نظام ترجمه در عصر پیشا مشروطه، چشم اندازی روشن تر در تصور آورد. درمجموع، ترجمه کمک می کند سبک نوشتاری منثور جای سبک منظوم را بگیرد و نظام ترجمه در کنار سایر نظام ها، بر سبک و سیاق گونه های تازه تولد یافته در نظامگان ادبی پیشا مشروطه تاثیرگذار است.