ریزازدیادی مرزنجوش (Origanum vulgare L.) بومی ایران با استفاده از تنظیم کننده های رشد

مرزنجوش وحشی (Origanum vulgare L.)، متعلق به خانواده Labiate یکی از مهمترین گیاهان دارویی ایران و جهان است  که به طور گسترده در صنایع دارویی، غذایی و بهداشتی استفاده می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی کشت درون شیشه ای مرزنجوش بومی ایران انجام شد. دو آزمایش برای بررسی تکثیر و ریشه زایی این گونه گیاهی طراحی شد. در مرحله تکثیر، بنزیل آدنین (BA) در چهار سطح (0، 0/5، 1 و 1/5 میلی گرم در لیتر) همراه با 0/25 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید (IBA) استفاده شد. برای مرحله ریشه زایی از IBA در چهار سطح (0، 0/5، 1 و 1/5 میلی گرم در لیتر) همراه با 0/5 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید (NAA)  استفاده به عمل آمد. نتایج نشان داد که BA بر تعداد برگ، تعداد شاخساره، طول شاخساره، شاخص کلروفیل و وزن خشک برگ تاثیر معنی داری دارد. بیشترین تعداد برگ و شاخساره و بیشترین مقدار شاخص کلروفیل در محیط کشت حاوی 1/5 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. بیشترین طول شاخساره و وزن خشک برگ در مقایسه با سایر غلظت ها مربوط به 1 میلی گرم در لیتر BA بود. علاوه بر این، نتایج مربوط به مرحله ریشه زایی نشان داد که طول ریشه، قطر ریشه و وزن خشک کل گیاهچه ها به طور معنی داری تحت تاثیر IBA قرار گرفتند، در حالی که تعداد ریشه تحت تاثیر غلظت IBA قرار نگرفت. بیشترین قطر ریشه و وزن خشک کل گیاهچه ها در محیط کشت حاوی 0/5 میلی گرم در لیتر IBA و حداکثر طول ریشه در محیط MS بدون IBA به دست آمد.