رابطه اختلالات رفتاری دختران مبتلا به اختلال یادگیری با استرس والدگری و بهزیستی معنوی در مادران شهر شیراز: با نقش با میانجی تعامل مادر- فرزند

هدف از انجام پژوهش حاضر ارایه مدل علی اختلالات رفتاری کودکان دختر مبتلا به اختلال یادگیری بر اساس استرس والدگری و بهزیستی معنوی با میانجی گری تعامل مادر- فرزند در مادران شهر شیراز بود.

در این مطالعه توصیفی همبستگی، جامعه آماری را کلیه مادران کودکان دختر مبتلا به اختلال یادگیری شهر شیراز در سال 1401 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری هدفمند تعداد 218 نفر از کودکان دختر مبتلا به اختلال یادگیری به همراه مادران آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت از پرسشنامه های اختلالات رفتاری کودکان، استرس والدگری، بهزیستی معنوی و تعامل مادر- فرزند بودند. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت.

نتایج نشان داد همه مسیرهای مستقیم بجز مسیر استرس والدگری به اختلالات رفتاری کودکان معنادار شدند (p<0.01). همچنین، مسیرهای غیرمستقیم استرس والدگری با اختلالات رفتاری کودکان با نقش میانجی تعامل مادر- فرزند و نیز رابطه بهزیستی معنوی با اختلالات رفتاری کودکان با نقش میانجی تعامل مادر- فرزند معنادار شدند (p<0.01).

بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی اصلاح شده و نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر اختلالات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال یادگیری محسوب می شود.