مطالعه تطبیقی آموزه های اخلاق سیاسی در نظریه لیبرالیسم و سیره علوی (با تاکید بر عهدنامه مالک اشتررحمه الله) از منظر هستی شناسی

رابطه اخلاق و سیاست یکی از مسایل همیشگی نظریه های غالب در روابط بین الملل بوده است. نظریه لیبرالیسم به عنوان یکی از مهم ترین نظریه های روابط بین الملل، اصول و آموزه های مشخص و تعریف شده ای در زمینه اخلاق سیاسی دارد که ریشه در مبانی هستی شناسی آن دارد. در این مقاله تلاش می شود تا این آموزه ها با اخلاق سیاسی در سیره علوی مقایسه شود. در این مقاله، به افتراق ها و اشتراک های اخلاق سیاسی در سیره ی علوی بر اساس عهدنامه ی مالک اشتر رحمه الله و نظریه ی لیبرالیسم در روابط بین الملل از منظر هستی شناسی اشاره می شود و بیان می دارد که اخلاق سیاسی مدنظر سیره ی علوی که مبتنی بر هستی شناسی اسلامی و برپایه ی ارزش های اخلاقی است؛ به طور ماهوی با نگرش و قرین های غربی خود که فاقد هنجارهای اخلاقی اند، متفاوت است. یافته های این پژوهش، نشان می دهد که آموزه های اخلاق سیاسی نظریه لیبرالیسم نه تنها به بهبود وضعیت اخلاق سیاسی در میان ملت ها کمکی نکرده، بلکه به دلیل مبانی هستی شناسی آن سبب شده تا فضایل اخلاقی بیش ازپیش در نتیجه پیگیری سیاست های منفعت طلبانه نادیده گرفته شوند. به نظر می رسد  جهان امروز نیازمند بازنگری در هستی شناسی اخلاق سیاسی روابط بین الملل است و در این میان، بررسی آموزه های علوی به خوبی می تواند جامعه جهانی را به سمت فضایل انسانی و حاکم شدن محیط انسان دوستانه و اخلاقی در روابط بین الملل رهنمون سازد..