تاثیر خواب و بیداری بر تثبیت حافظه حرکتی پنهان درجوانان، میانسالان و سالمندان

هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر خواب و بیداری بر تثبیت مبتنی بر ارتقاء حافظه پنهان حرکتی جوانان، میانسالان و سالمندان بود.

نمونه آماری را 120 داوطلب (جوان، میانسال و سالمند) سالم و راست دست (40 نفر از هر گروه) شهر تهران تشکیل دادند. گروه ها به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در شش گروه آزمایشی حافظه حرکتی پنهان جوانان، میانسالان و سالمندان با فاصله دوازده ساعت صبح (بدون خواب شبانه) و عصر (با خواب شبانه) تقسیم شدند. پژوهش شامل مراحل پیش آزمون، اکتساب و یادداری بود. تکلیف زمان عکس العمل زنجیره ای متناوب با ارایه توالی های تکراری و تصادفی به صورت یک در میان، در تحقیق حاضر مورد استفاده قرار گرفت.

یافته های تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در مرحله اکتساب نشان داد تمرین باعث افزایش میانگین تفاوت زمان عکس العمل توالی تصادفی و تکراری در ایپوک پنجم شده بود. در مرحله یادداری اثر اصلی ایپوک تمرینی و اثر تعاملی گروه در ایپوک تمرینی معنی دار بود (05/0P<) و هر شش گروه در ایپوک آزمون یادداری عملکرد بهتری نسبت به ایپوک پنجم در مرحله اکتساب داشتند. نتایج آزمون تعقیبی دانکن نشان داد گروه های جوان، میانسال و سالمند با فاصله آزمون یادداری 12 ساعت، عملکرد بهتری در زمان عکس العمل نسبت به جلسه تمرین داشتند.

به طور کلی خواب شبانه با اجرای آزمون یادداری 12ساعت بعد از جلسه اکتساب مهارت، فرایند تحکیم مبتنی بر ارتقاء حافظه پنهان حرکتی را به ترتیب در گروه های جوان، میانسال و سالمند تسهیل می کند.