بررسی مقایسه ای کشت لوزه های کامی به روش های سطحی و عمقی و بررسی مقاومت میکروبی در بیماران تونسیلیت مکرر مراجعه کننده جهت تونسیلکتومی

لوزه ها قسمتی از سیستم ایمنی بوده و عفونت لوزه ها یکی از شایع ترین بیماری ها در کودکان می باشد. تونسیلیت در برخی موارد به درمان تجربی پاسخ نداده و منجر به عفونت راجعه شده که به تونسیلکتومی می انجامد. هدف این مطالعه تعیین و مقایسه کشت لوزه های کامی به روش های سطحی و عمقی در بیماران تونسیلیت مکرر مراجعه کننده جهت تونسیلکتومی بود.

در این مطالعه تحلیلی مقطعی، تمامی مراجعه کنندگان بالای سه سال با تونسلیت مزمن راجعه برای تونسیلکتومی در سال های 98 و 99 مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از اخذ رضایت آگاهانه، بیماران قبل از تونسیلکتومی تحت نمونه گیری از لوزه کامی سمت راست با سوآپ از طریق دهان قرار گرفتند. بعد از جراحی تونسیلکتومی نیز نمونه گیری از بافت سطحی و عمقی لوزه انجام شد. بررسی میکروبیولوژی، تعیین آنتی بیو گرام، کشت خون قبل و بعد از تونسیلکتومی انجام شد.

در این مطالعه 80 بیمار جهت تونسیلکتومی شرکت داشتند که 50 درصد آن ها مذکر بودند. در 1/87 درصد از بیماران، گزارش استافیلوکوک (به عنوان شایع ترین ارگانیسم یافت شده) در دو روش کشت سطحی و عمقی دارای توافق ضعیف بود. این میزان در مقایسه نتایج کشت عمقی و ترشحات (سوآپ) به 3/81 درصد و در مقایسه بین کشت سطحی و ترشحات (سوآپ) به 7/72 درصد رسید (001/0>P). کم ترین میزان کشت منفی در مقایسه 3 کشت سطحی، عمقی و ترشحات (سوآپ) در نمونه های عمقی وجود داشت. بیش ترین میزان حساسیت آنتی بیوتیکی علیه ارگانیسم های کشت لوزه، نسبت به آنتی بیوتیک های کلیندامایسین، اریترومایسین، سفوکستین، جنتامایسین و داکسی سیکلین مشاهده شد.

کشت خون قبل و بعد از تونسیلکتومی در تمام نمونه ها منفی بود. در نتیجه به نظر می رسد در اثر جراحی لوزه عفونت پایداری وارد خون نمی شود. هم چنین به نظر می رسد استفاده از کشت عمقی در مقایسه با کشت سطحی سودمندتر باشد، زیرا میزان منفی کاذب کم تری دارد.