اثر بازی های حرکتی هدفمند بر رشد مهارت های- حرکتی بنیادین و افسردگی کودکان بستری در بیمارستان

بستری بودن در بیمارستان محدودیتی است که می تواند بر رشد حیطه های کودک از جمله حرکتی و عاطفی اثر منفی داشته باشد؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر، تعیین اثر بازی های حرکتی هدفمند بر رشد مهارت های حرکتی بنیادین و افسردگی کودکان بستری در بیمارستان بود.

طرح مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی با پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش، کودکان با دامنه سنی 7-4 سال بستری در بخش کودکان بیمارستان افضلی پور استان کرمان، با انواع بیماری ها مانند دیابت، کم خونی، روماتیسم و تیک عصبی بودند که 20 نفر از آن ها به روش هدفمند انتخاب و پس از اجرای پیش آزمون به روش تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون تبحر حرکتی برونینکس ازرتسکی (1978) و مقیاس افسردگی فیشر و لانگ (1983) استفاده شد. گروه مداخله بر اساس طول مدت بستری تا هنگام ترخیص از بیمارستان، 7 جلسه 2 ساعته هر روز در اتاق بازی بیمارستان، تحت متغیر مستقل (بازی های حرکتی هدفمند) قرار گرفت و در پایان، از هر دو گروه پس آزمون انجام شد.

نتایج به دست آمده نشان داد که بازی های حرکتی هدفمند بر رشد مهارت های حرکتی درشت و ظریف کودکان بستری در بیمارستان اثربخش بوده، هم چنین بازی های حرکتی هدفمند تاثیر معناداری در نمره افسردگی بجزء خرده مقیاس های (گناه، لذت) داشته است.

به طورکلی باتوجه به نتایج این پژوهش می توان گفت، اجرای بازی های حرکتی هدفمند به عنوان روشی غیر دارویی، نوین، آسان، در دسترس و مناسب برای بهبود مشکلات حرکتی و افسردگی کودکان بستری در بیمارستان می باشد.