تاثیر بازارگرایی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی یادگیری گرایی (مطالعه موردی: شرکت های پگاه، مخابرات و پارس سوئیچ)

دستیابی به عملکرد بالاتر هدفی است که سازمان ها برای رسیدن به آن، به اقدامات مختلفی روی می آورند. یادگیری سازمانی و بازارگرایی به عنوان ابزاری سودمند برای سازمان ها معرفی شده تا به عملکرد مطلوب برسند. هدف این پژوهش تعیین تاثیر بازارگرایی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی یادگیری گرایی است. پژوهش کاربردی حاضر از نظر روش جمع آوری داده ها، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش کارکنان شرکت های پگاه، مخابرات، پارس سوییچ بودند. با توجه به نمونه گیری اولیه و تعیین انحراف واریانس، با استفاده از فرمول کوکران، تعداد حجم نمونه آماری این پژوهش شامل 131 نفر از کارکنان به دست آمد که به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس به پرسش ها پاسخ دادند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر سه متغیر بازارگرایی، یادگیری گرایی و عملکرد سازمانی بود که پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ تمامی متغیرها بیشتر از حداقل مقدار استاندارد (0/7) و روایی آن از طریق (AVE) بیش از 0/4 تایید شد. در این پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزیی جهت آزمون فرضیات و برازش مدل استفاده شد. طبق یافته ها مقدار t-value تاثیر متغیرهای بازارگرایی و یادگیری گرایی بر عملکرد سازمانی به ترتیب با 7/802 و 9/521 و تاثیر بازارگرایی بر یادگیری گرایی با 6/107 تایید شد. نتایج نشان داد، بازارگرایی بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی یادگیری گرایی تاثیر دارند. بنابراین سازمان های بازارگرا از طریق یادگیری سازمانی و افزایش سطح دانش و آگاهی و مهارت کارکنان می توانند عملکرد سازمانی خود را در بازار رقابتی ارتقاء دهند.