عوامل موثر بر بهبود امنیت غذایی خانوارهای روستایی (مطالعه موردی روستاهای شهرستان هندیجان)

غذا از اساسی ترین نیازهای زندگی بوده و دسترسی به آن ابتدایی ترین حق هر انسانی می باشد اما با وجود تلاش های صورت گرفته برای کاهش گرسنگی و فقر، هنوز هم نگرانی های زیادی در مورد امنیت غذایی در جوامع مختلف وجود دارد. بنابراین، انجام مطالعات که می‏تواند دسترسی خانوارهای روستایی را به غذای مطمین و کافی مشخص نماید از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف کلی عوامل موثر بر بهبود امنیت غذایی خانوارهای روستایی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی خانوارهای روستایی شهرستان هندیجان به تعداد 1906 خانوار بودند. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، تعداد 230 نفر از سرپرست خانوارهای روستایی به روش نمونه‏گیری طبقه‏ای تصادفی با انتساب متناسب برای مطالعه انتخاب شدند. نتایج تحلیل وضعیت امنیت غذایی نشان داد که خانوارهای روستایی در وضعیت مناسبی قرار ندارند زیرا نزدیک به 70 درصد از آنان در قسمت ناامنی غذایی قرار گرفتند. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که امنیت غذایی با متغیرهای تعداد دام سبک، تعداد دام سنگین، مقدار زمین کشاورزی، میزان درآمد، توان سازگاری، دسترسی به اعتبارات، سرمایه اجتماعی، تحصیلات و کیفیت زمین‏های کشاورزی ارتباط معنی‏داری دارد. علاوه بر این، نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که سه متغیر سرمایه‏ اجتماعی، توان سازگاری کشاورزان و سطح تحصیلات قادرند 7/51 درصد از تغییرات متغیر امنیت غذایی خانوارهای مورد مطالعه را تبیین نمایند.