ساخت و ارزیابی نانوداربست کتیرا/ پلی کاپرولاکتان غنی شده با سیلیمارین، حاوی سلول های دندانی جهت کاربرد در مهندسی بافت

مهندسی بافت، مجموعه ای از روش هایی است که می تواند بافت های آسیب دیده را با بافت طبیعی یا مصنوعی جایگزین یا ترمیم کند. کتیرا، یک پلیمر طبیعی است که خواص بیولوژیکی عالی مانند تجزیه ی زیستی و توانایی زیست سازگاری دارد. سیلیمارین از نظر بیوشیمیایی دارای خواص پاک کننده و آنتی اکسیدانی است و همچنین اثرات ضد التهابی دارد. هدف از این مطالعه، تولید نانوداربست پلی کاپرولاکتان (Polycaprolactone) PCL /کتیرا/ سیلیمارین و بررسی زیست سازگاری سلول های دندانی بر روی آن می باشد.

به منظور تهیه ی نانوداربست پلی کاپرولاکتان/کتیرا و بارگذاری سیلیمارین بر روی آن، محلول پلی کاپرولاکتان 7 درصد (حل شده در استیک اسید)، محلول کتیرا 7/0 درصد وزنی و محلول سیلیمارین با غلظت 0/9 درصد وزنی مخلوط شد، سپس توسط دستگاه الکتروریسی داربست تهیه شد. مورفولوژی داربست توسط میکروسکوب الکترونی روبشی (Scanning electron microscope) SEM و ساختار شیمیایی داربست توسط طیف سنجی FTIR مورد ارزیابی قرار گرفت.

بررسی مورفولوژی داربست و ساختار شیمیایی آن نشان دهنده ی تخلخل مناسب داربست پلی کاپرولاکتان و بارگذاری موفق سیلیمارین بر روی داربست بود. زیست سازگاری داربست 24، 48 و 72 ساعت بعد از کشت سلول های دنتال مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان دهنده افزایش زنده مانی سلول ها و اتصال مناسب سلول ها بر روی داربست بود.

نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بارگذاری سیلیمارین بر روی داربست پلی کاپرولاکتان/کتیرا باعث افزایش توان تکثیر و زنده مانی سلول های دندانی می شود. از این رو این داربست می تواند کاندید مناسبی برای مهندسی بافت باشد.