اثربخشی بهزیستی درمانی بر احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان مراکز روزانه مشهد

احساس تنهایی و اضطراب مرگ دو مسیله اساسی روان شناختی است، که در بین سالمندان تجربه می شود و بهزیست-درمانی مداخله ای است، که می تواند در این زمینه موثر باشد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی بهزیست- درمانی بر احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان بود.
این پژوهش از نوع کاربردی و روش آن نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل سالمندان 65 تا 85 ساله، ساکن در خانه سالمندان روزانه نشاط، در شهر مشهد در سال 1400 بودند که با روش نمونه گیری هدفمند، 30 نفر از آنان انتخاب و به روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی آزمایش و گواه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایشی در جلسات هفتگی بهزیست- درمانی شرکت نمودند و در مورد گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت، برای گردآوری داده ها از مقیاس احساس تنهایی راسل، پیلاو ، فرگوسن (1978) و مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (1970) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس دوطرفه، با اندازه گیری های مکرر انجام شد.
یافته های پژوهش نشان داد که، مقایسه میانگین های تعدیل شده نمرات احساس تنهایی و اضطراب مرگ در مرحله پس آزمون و پیگیری، نسبت به مرحله پیش آزمون افزایش یافته است. اثر تعاملی گروه و زمان بر کاهش نمرات احساس تنهایی (001/0>p، 70/124 =F)، و اضطراب مرگ (001/0>p، 70/119 =F) معنادار بود.
بهزیست - درمانی می تواند به عنوان یک درمان غیر دارویی، احساس تنهایی و اضطراب مرگ را در سالمندان به طور معناداری کاهش دهد.