مقایسه اثربخشی زوج‏ درمانی مبتنی بر خودنظم ‏بخشی و پذیرش و تعهد بر عادات مخرب زندگی زناشویی در زنان متاهل مراجعه‏ کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر

سیر صعودی آمار طلاق در جامعه ایران نشانه آشفتگی زندگی زناشویی در خانواده ‏های ایرانی می‏باشد و انجام مداخلات تاثیرگذار برای کنترل این آشفتگی‏ ها ضروری است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی زوج ‏درمانی خودنظم ‏بخشی و پذیرش و تعهد بر عادات مخرب زندگی زناشویی در زنان متاهل انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه ‏آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پی‏گیری دوماهه بود. تمامی زنان متاهل مراجعه‏کننده به مراکز مشاوره و روان‏ درمانی شهر بوشهر در سال 99-1398 جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. با نمونه‏ گیری در دسترس تعداد 60 نفر انتخاب شد و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی گمارش شدند. مداخلات درمانی طی 8 جلسه (2 جلسه 90 دقیقه ای در هفته) برای هر گروه‏ آزمایش اعمال شد. گروه کنترل مداخله‏ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده‏ ها از پرسش‏نامه کیفیت روابط زناشویی Mohammadi و Pirkhaefi (2015) استفاده شد. تحلیل داده ‏ها با استفاده از واریانس دوطرفه با اندازه‏ گیری‏ های مکرر انجام شد. تغییرات در عادات مخرب زندگی زناشویی و ابعاد آن (انتقاد، غرغر کردن، سرزنش‏گری، تهدید، حق حساب دادن، تنبیه، گله و شکایت) در هر دو گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مراحل پس ‏آزمون و پی‏گیری معنی‏ دار بود. هر دو روش درمانی موجب کاهش عادات مخرب شد (05/0>p). زوج‎ درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش عادات مخرب اثربخش‏تر از زوج‏درمانی مبتنی بر خودنظم ‏بخشی بوده است (05/0>p). زوج ‏درمانی مبتنی بر خودنظم ‏بخشی و پذیرش و تعهد می‏ توانند به عنوان برنامه ‏های مداخله‏ ای مقرون به صرفه و آسان، با هدف افزایش کیفیت رابطه زناشویی در دسترس روان ‏شناسان و مشاوران خانواده قرار بگیرند.