کارکرد کلانتری ها در مواجهه با کنش های اجتماعی

کلانتری ها، اولین ساختار رسمی و قانونی هستند که به مدیریت کنش‏ های اجتماعی می ‏پردازند. این پژوهش با هدف تعیین کارکردها و جایگاه کلانتری در مواجهه با کنش ‏های اجتماعی انجام شد.

این پژوهش از حیث زمانی، مقطعی؛ از حیث هدف، کاربردی و توسعه ای و از حیث روش، توصیفی بوده و برای جمع آوری داده های پژوهش، از روش های ترکیبی [1] شامل: بررسی اسنادی، توزیع پرسش نامه و انجام مصاحبه عمیق فردی و گروهی (به ویژه روش فیش باول) استفاده شده است. تعداد جامعه آماری 372 نفر و تعداد نمونه هدفمند شامل ماموران دارای تجربه در بحران 1398 (300)، سرکلانترهای تهران (10)، فرماندهان انتظامی استان ها (30 نفر)، مسیولان رده یک فراجا (9 نفر) و مسیولان رده دو اجرایی (6 نفر) بوده است. مقدار ضریب آلفای کرونباخ برابر 8.1 محاسبه شد و روایی سازه ابزار توسط تحلیل عاملی تاییدی با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری به تایید رسید.

یافته ‏ها:

 کلانتری ها می توانند کارکردهای مناسبی در مواجهه با کنش‏های اجتماعی داشته باشند. در این راستا، استاندارد سازی رفتار و افزایش بهره‏وری شبکه تبادل اخبار و اطلاعات تحت راهبردی متمرکز اما اقتضایی (بر حسب شرایط محلی) ضروری است.

نتیجه ‏گیری: 

مدیریت بحران در کلانتری نیازمند برنامه راهبردی منابع انسانی، شفاف سازی و استاندارد سازی رفتارها، شفاف سازی نحوه اشراف کلانتری به فضای مجازی و دریافت اطلاعات در سلسله مراتب اداری، برگزاری آموزش مدیریت بحران برای تمام عوامل دست اندرکار (یگان های فراجا و آتش نشانی، شهرداری، برق و...)، مکلف کردن سافا به آموزش و خبررسانی به کوپ می باشد.