شیوع بی فرزندی طول عمر در استان خوزستان و عوامل همبسته با آن

از جمله ویژگی های جمعیتی کشورهای توسعه یافته که امروزه در دیگر کشورها مانند کشور ما ایران نیز قابل مشاهده است، پدیده فرزندآوری پایین و حتی بی فرزندی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی شیوع بی فرزندی طول عمر یا دایمی در بین زنان ساکن در استان خوزستان انجام شد. برای تحقق این هدف، از داده های خام دو درصد سرشماری1395 استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از جدول فراوانی، آزمون کای اسکویر و تحلیل رگرسیون لجستیک در محیط نرم افزار SPSSنسخه 20 انجام شد. نتایج نشان داد که 5.3 درصد از زنان 49-40 سال استان خوزستان بی فرزند طول عمر هستند. برای بررسی اثر همزمان متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته و پیش بینی بی فرزندی طول عمر از رگرسیون لجستیک دو وجهی استفاده شد. سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال و محل سکونت متغیرهایی هستند که ارتباط معنادار با احتمال بی فرزندی در میان زنان مورد مطالعه نشان دادند. اگر چه شیوع بی فرزندی طول عمر در جمعیت مورد مطالعه در سطح نسبتا پایینی قرار دارد اما برنامه ریزی در راستای بهبود وضعیت شغلی و محل سکونت، بخصوص در میان خانوارهای جوان، می تواند مانع از افزایش نسبت بی فرزندی در آینده شود.