رویکردهای بهینه سازی برای کنترل سازه ها

کنترل ارتعاش سازه های مهندسی ، تحت برخی از بار ها همانند زلزله و باد و... در دهه های ا خیر به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. موضوع کنترل ارتعاش ، در بسیاری از سازه ها مانند ساختمان های بلند ، پل ها ، توربین های بادی ، فنداسیون های دارای ارتعاش اضافی در صنعت و حتی سازه های معمولی به منظور حفظ نمودن رفتار یک سازه در محدوده مجاز استفاده می شود. در این مقاله ، برخی از مطالعات اخیر در زمینه کنترل بهینه سازه ها بررسی شده است سعی گردیده تا مروری جامع بر مقالات مطرح شده در زمینه طراحی بهینه سیستم های کنترل شناخته شده از جمله میراگر جرمی تنظیم شونده (فعال ، غیر فعال و نیمه فعال) ، میراگر ویسکو الاستیک و جدا سازی پایه (غیرفعال و نیمه فعال) ، میراگر ویسکوز مایع (غیر فعال و نیمه فعال) و تاندون فعال با توجه ویژه به مطالعات انجام شده در دهه های گذشته، انجام پذیرد. همچنین با توجه به قابلیت میراگر های اصطکاکی به دلیل سادگی، قابلیت اطمینان و حداکثر اتلاف انرژی، به عنوان یک دستگاه اتلاف انرژی، به ویژه برای تقویت لرزه ای سازه های مهندسی، مروری مختصر بر بهینه سازی میراگر های اصطکاکی انجام پذیرفته است.