شناسایی و مطالعه رسوبات دریاچه ای به سن نئوژن بالایی در شرق دامغان

منطقه مطالعه شده، لندفرم سیلتی-رسی است که در مرز بین ایالت ساختاری البرز و ایران مرکزی به طول 13 کیلومتر در مسیر جاده دامغان به شاهرود قرار می گیرد. برای تحلیل محیطی و بررسی منشا و سن رسوبات لندفرم، از مطالعات رسوب شناسی و پالینولوژیکی استفاده شد. فراوانی کوارتزهای روشن جورنشده و زاویه دار و حضور کانی های ناپایدار و مواد آلی، حکایت از این دارد که مجموعه رخدادهای فرسایش تا رسوب گذاری در یک محیط آبی و در مدت زمان کوتاهی انجام گرفته است. تلفیقی از بررسی های رسوب شناسی و مطالعات پالینولوژیکی، مانند فاکتور حفاظت از مواد ارگانیکی و داینوسیست های شاخص نظیر  Operculodinium cf. eirikianum و Bitectatodinium tepikiense نشان دهنده یک محیط دریاچه ای و مردابی لب شور در زمان نیوژن پسین است. این محیط آبی نسبتا پهناور، احتمالا مرتبط با دریاچه نمک حاج علی قلی (پلایای چاه جم) در جنوب منطقه بوده است. رسوبات مطالعه شده بر پهنه رسی حاشیه شمالی این دریاچه قرار گرفته است که در اثر فعالیت تکتونیکی منطقه و حرکت امتداد لغز چپ گرد، قسمت شرقی گسل دامغان دچار برخاستگی شده و لندفرم مطالعه شده را ایجاد کرده است.