مقایسه دو روش جراحی بافاروتومی و تارسوتومی در آنتروپیون سیکاتریی پلک فوقانی

تعیین نتایج درمانی و عوارض بلفاروتومی و تارسوتومی در آنتروپیون سیکاتریسی پلک فوقانی و مقایسه دو روش در مراجعه کنندگان به بیمارستان امام حسین (ع) طی سال های 82 – 1381.
روش پژوهش: تحیقی به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده (randomized clinical trail) بر روی مبتلایان به آنتروپیون سیکاتریسی با شدت متوسط در پلک فوقانی انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه بلفاروتومی و تارسوتومی قرار گرفتند و طی یک دوره 6 ماهه، از نظر میزان موفقیت عمل جراحی (عدم تماس لبه پلک و مژه با قرنیه) و عوارض، پی گیری شدند.
تحقیق بر روی 60 پلک فوقانی از 37 بیمار (10 مرد و 27 زن) انجام شد که 30 پلک تحت عمل جراحی بلفاروتومی و 30 پلک تحت تارسومتی قرار گرفتند. متوسط سن در گروه بلفاروتومی 7±7/68 سال و در گروه تارسوتومی 14+2/61 سال بود (3/0=P). علت همه موارد آنتروپیون، تراخم بود. میزان موفقیت عمل جراحی در گروه بلفاروتومی 3/93 درصد و در گروه تارسوتومی 7/96 درصد بود (5/0=P). از نظر عوارض فقط عارضه دندانه دار شدن (notching) پلک در گروه بلفاروتومی بیش تر بود (7/16 درصد در مقابل صفر) ولی از نظر سایر عوارض، از جمله میزان عود و عفونت زخم، کم اصلاحی، گرانولیشن پیوژنیک و تریکیازیس، اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.
عمل جراحی بلفاروتومی و تارسوتومی در آنتروپیون سیکاتریسی با شدت متوسط پلک فوقانی، موفقیت زیادی دارند و با توجه به این که تارسوتومی ساده تر است و نیاز به برش پوست ندارد؛ می تواند به عنوان روش ارجح در درمان آنتروپیون سیکاتریسی متوسط پلک فوقانی مطرح باشد.