ادراکات اعضای هیات علمی و دانشجویان از تحولات آموزش عالی در عصر پساکرونا

آموزش عالی بعنوان اصلی ترین نهاد توسعه دهنده منابع انسانی تخصصی،در مسیر دستیابی به توسعه پایدار مبتنی برملاحظات جهانی شدن نقش حساسی را بر عهده دارد.هدف ازاین پژوهش بررسی ادراکات اساتید ودانشجویان از وضعیت تحولات آموزش عالی دردوران پساکرونااست.پژوهش حاضر از نظر هدف،کاربردی است که بارویکردکیفی ازنوع تحلیل مضمون وبا استفاده ازراهبرد اکتشافی انجام شده است.

روش شناسی پژوهش:

جامعه آماری تعداد 35 نفرشامل اساتیدشاغل درآموزش عالی ودانشجویان مقاطع مختلف شامل کارشناسی ارشدودکتری بوده ونمونه گیری بصورت هدفمند (براساس شناخت وقضاوت محقق) وتاحدرسیدن به اشباع نظری انجام گرفته است.معیارورودنمونه هابرای اساتید،حداقل تحصیلات فوق لیسانس بوده است.درنهایت 15نفر استاد و 20 نفر دانشجو درتحقیق حاضر شرکت کردند. داده ها بوسیله مصاحبه های نیمه ساختاریافته و براساس الگوی مصاحبه های کیفی، در مدت زمان تقریبی بین  30 تا 45 دقیقه به شیوه های حضوری و مجازی در بستر شبکه های اجتماعی جمع آوری شد.

براساس یافته های  پژوهش و با توجه به دسته بندی مضامین پایه و شناخت یک مضمون انتزاعی، 6 مضمون فراگیر شامل 1-  مشکلات و محدودیت های وضعیت موجود و چالش های آموزش مجازی شامل 14 مضمون سازمان دهنده، 2- فرصت های آموزش مجازی شامل 5 مضمون سازمان دهنده، 3-  پیامدهای آموزش مجازی شامل 9 مضمون سازمان دهنده و 4 -راهکارهای توسعه آموزش مجازی شامل 6 مضمون سازمان دهنده 5- تحولات آموزش عالی شامل 4 مضمون سازمان دهنده به دست آمد.

نتایج این پژوهش که مبتنی بر رویکرد توصیفی بود نشان داد؛ آموزش عالی به منظور نقش آفرینی مثبت و معنادار خود در ایام پساکرونا نیازمند متناسب سازی خود براساس مولفه های ساختار و مدیریت، پاسخ گویی محیطی و بین المللی، و طراحی برنامه درسی است.