بررسی ارتباط بین میزان فعالیت بدنی و شدت ابتلا به بیماری COVID-19 در بیماران بستری

مطالعه مقطعی حاضر با هدف بررسی ارتباط میزان فعالیت بدنی و شدت بیماری  در بیماران بستری انجام گرفته است.

نمونه آماری پژوهش را 295 فرد مبتلا به  تشکیل می دادند که به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها شامل 104 بیمار بحرانی بستری در واحد مراقبت های ویژه (ICU) و 191 بیمار بدون عوارض شدید غیر بستری در ICU بودند. ارزیابی فعالیت بدنی با استفاده از فرم کوتاه پرسش نامه فعالیت بدنی (IPAQ) انجام شد. ارزیابی دریافت غذایی با استفاده از پرسشنامه نیمه کمی بسامد خوراک (FFQ) 147 سوالی انجام گرفت.

یافته های پژوهش:

 نتایج این مطالعه رابطه معکوس و معنی داری را بین میزان فعالیت بدنی و آیتم های وزن (P˂0.001) و شاخص توده بدنی (P˂0.001) بیماران نشان داد. همچنین بیماران با فعالیت بدنی بیشتر به طور معنی داری سطح بالاتری از اکسیژن وریدی (P=0.001) و بیکربنات (P=0.028) داشتند. نتایج این پژوهش پس از تعدیل عوامل مخدوش گر احتمالی نشان داد که در بیماران بستری مبتلا به  ، میزان فعالیت بدنی با شدت بیماری در ارتباط نمی باشد (P=0.098). اگرچه آنالیز زیر-گروهی براساس جنسیت بیانگر ارتباط معکوس میزان فعالیت بدنی و شدت بیماری در زنان مبتلا به  بود (OR:0.045, CI:0.040- 0.479, P=0.010).

به نظر می رسد فعالیت بدنی مناسب توانسته است نقش تعیین کننده ای در پیشگیری و مدیریت ابتلا زنان به حالت شدید بیماری  ایفا کند. مطالعات بیشتری به منظور نتیجه گیری دقیق تر در این زمینه مورد نیاز است.