اثر خطای تعیین ژنوتیپ نشانگر در صحت پیش بینی ارزش اصلاحی ژنومی در صفات آستانه ای

هدف از این مطالعه بررسی اثر خطای تعیین ژنوتیپ نشانگر و نوع طرح آمیزشی و انتخابی (ارزش اصلاحی و فنوتیپی) در صحت ارزیابی ژنومی تحت سطوح مختلف وراثت پذیری (05/0، 1/0 و 3/0) و تراکم نشانگرها (500، 1000 و 1500) به وسیله ی شبیه سازی در صفت آستانه ای بود. ژنومی شامل دو کروموزوم هر یک به طول 100 سانتی مورگان، و بر روی هر کروموزوم 125 QTL شبیه سازی شد. به منظور شبیه سازی صفت آستانه ای، 20 درصد از فنوتیپ برتر در هر نسل دو و مابقی یک در نظر گرفته شدند. ارزش اصلاحی ژنومی با استفاده از اثرات نشانگری برآورد شده توسط روش آماری بیز B پیش بینی شد. صحت ارزیابی های ژنومی نشان داد که طرح آمیزشی و انتخابی ارزش اصلاحی در مقایسه با طرح آمیزشی و انتخابی فنوتیپی صحت بیشتری دارد. صحت ارزیابی های ژنومی با افزایش خطای تعیین ژنوتیپ در هر دو طرح آمیزشی و انتخابی ارزش اصلاحی و فنوتیپی کاهش یافت. نتایج نشان داد با افزایش درصد خطای تعیین ژنوتیپ، افزایش تراکم نشانگر منجر به افزایش صحت پیش بینی ارزیابی ژنومی می شود.