تحلیل آسیبشناختی نماهای مسکونی بر پایه اصول فقهی و اخلاقی و ارتباطات چهارگانه انسانی

اصلی ترین عوامل شکل دهنده یا تغییردهنده شهرها و فضاهای شهری را باید در اصول و ارزش های اعتقادی جامعه جست وجو کرد. انسان سنتی با تکیه بر این اصول، در تلاش برای همسویی این مفاهیم با ابعاد مختلف حیاتش بوده است. از دیرباز خانه برای انسان جلوه ای از ارزش های معنوی و فرهنگی بوده است که امکان بروز این مبانی را برای معمار سنتی فراهم آورده است. در این بین کالبد بیرونی خانه که بیش از سایر بخش های دیگر به نماهای شهری ساختار می دهد به ارزش ها و سنت های حاکم بر جامعه عینیت می بخشد. این پژوهش با هدف آسیب شناسی وضعیت نماسازی در معماری معاصر ایران با نگاهی به بحث تجمل گرایی، اصول فقهی و اخلاقی حاکم بر نمای ساختمان های مسکونی را شناسایی نموده و با توجه به اصول شریعت اسلامی تبیین می نماید. در پی اهمیت این موضوع، این پژوهش با اتکا به روش ترکیبی و تحلیل میان رشته ای در صدد پاسخ به این پرسش است که اصول فقهی و اخلاقی در طراحی نما کدامند؟ و تجلی بازتاب مفاهیم آموزه های قرآن و متون دینی در معماری نماها چگونه است؟ مبانی و ریشه ی اصلی این موضوع و مباحث مربوط به آن را می توان در قرآن، روایات و احادیث جستجو کرد. در این روند به منظور گردآوری داده ها از روش اسنادی و به منظور تحلیل داده های حاصل از متون دینی از روش های تحلیل محتوای کیفی و استدلال منطقی استفاده شده است. پس از استخراج اصول مرتبط با دو بخش فقهی و اخلاقی، نحوه ی نمودپذیری آن در نمای ساختمان های مسکونی بیان گردید. در نهایت به منظور آسیب شناسی وضعیت موجود و بیان تعارضات در نمای ساختمان های مسکونی در قیاس با آموزه های قرآن و احادیث، اصول بدست آمده بر اساس روابط چهارگانه انسان بررسی گردید. نتایج این پژوهش حکایت از آن دارد که نماهای مسکونی معاصر مخل در هر چهار نوع رابطه هستند و لذا بیش ترین تکرارپذیری در خصوص نوع رابطه تضعیف شده، مربوط به رابطه انسان با اجتماع است. در نگاهی آسیب شناسانه به معماری نما چنین استنتاج می شود که برآیند آسیب های مختلف مطرح شده، علاوه بر تاثیر منفی بر نماهای شهری همه ی وجوه زندگی انسان را تهدید می کند.اصلی ترین عوامل شکل دهنده یا تغییردهنده شهرها و فضاهای شهری را باید در اصول و ارزش های اعتقادی جامعه جست وجو کرد. انسان سنتی با تکیه بر این اصول، در تلاش برای همسویی این مفاهیم با ابعاد مختلف حیاتش بوده است. از دیرباز خانه برای انسان جلوه ای از ارزش های معنوی و فرهنگی بوده است که امکان بروز این مبانی را برای معمار سنتی فراهم آورده است. در این بین کالبد بیرونی خانه که بیش از سایر بخش های دیگر به نماهای شهری ساختار می دهد به ارزش ها و سنت های حاکم بر جامعه عینیت می بخشد. این پژوهش با هدف آسیب شناسی وضعیت نماسازی در معماری معاصر ایران با نگاهی به بحث تجمل گرایی، اصول فقهی و اخلاقی حاکم بر نمای ساختمان های مسکونی را شناسایی نموده و با توجه به اصول شریعت اسلامی تبیین می نماید. در پی اهمیت این موضوع، این پژوهش با اتکا به روش ترکیبی و تحلیل میان رشته ای در صدد پاسخ به این پرسش است که اصول فقهی و اخلاقی در طراحی نما کدامند؟ و تجلی بازتاب مفاهیم آموزه های قرآن و متون دینی در معماری نماها چگونه است؟ مبانی و ریشه ی اصلی این موضوع و مباحث مربوط به آن را می توان در قرآن، روایات و احادیث جستجو کرد. در این روند به منظور گردآوری داده ها از روش اسنادی و به منظور تحلیل داده های حاصل از متون دینی از روش های تحلیل محتوای کیفی و استدلال منطقی استفاده شده است. پس از استخراج اصول مرتبط با دو بخش فقهی و اخلاقی، نحوه ی نمودپذیری آن در نمای ساختمان های مسکونی بیان گردید. در نهایت به منظور آسیب شناسی وضعیت موجود و بیان تعارضات در نمای ساختمان های مسکونی در قیاس با آموزه های قرآن و احادیث، اصول بدست آمده بر اساس روابط چهارگانه انسان بررسی گردید. نتایج این پژوهش حکایت از آن دارد که نماهای مسکونی معاصر مخل در هر چهار نوع رابطه هستند و لذا بیش ترین تکرارپذیری در خصوص نوع رابطه تضعیف شده، مربوط به رابطه انسان با اجتماع است. در نگاهی آسیب شناسانه به معماری نما چنین استنتاج می شود که برآیند آسیب های مختلف مطرح شده، علاوه بر تاثیر منفی بر نماهای شهری همه ی وجوه زندگی انسان را تهدید می کند.