تحلیل گفتمان هویت زنان جنگاور در شاهنامه مبتنی بر نظریه فرکلاف (مطالعه موردی: گردآفرید و گردیه)

 شاهنامه صرفا یک متن ادبی حماسی نیست، بلکه مجموعه ای یکپارچه از اجزا و عناصر درونی و بیرونی است که در آن زنان و مردان نقش ایفا میکنند. حضور اندک زنان در این اثر، مطالعات ژرفتر راجع به نقش ایشان در شاهنامه را ضروری کرده است. تحلیل گفتمانهای شاهنامه یکی از راه های آگاهی از تاثیر حضور زنان در این حماسه است که با استفاده از روش هایی چون تحلیل گفتمان انتقادی میسر میشود. بدین وسیله میتوان به نقش زنان در حماسه ها پی برد و جریان حوادث را با نگاهی جدید، کاوید. از این رو این مقاله بدنبال تحلیل گفتمان هویت در میان زنان جنگاور شاهنامه است.

 چارچوب این پژوهش براساس تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف استوار است. براساس این الگو، متن در سه لایه توصیف، تفسیر و تبیین تحلیل شده است. دو شخصیت گردآفرید و گردیه نیز بعنوان نمونه موردی انتخاب شده اند.

 گفتمان هویت زنان جنگاور شاهنامه در لایه اول مبتنی بر برتری ایرانیان و تفکیک خودی و بیگانه شکل میگیرد. در لایه دوم پیروی از سنتها و کهن الگوها گفتمان هویت ایشان را شکل میدهد و در لایه سوم انتخاب میان اجزای هویت ساز در شخصیتها است که داستان را پیش میبرد.

 فراز و فرود داستان گردیه در شاهنامه باعث شده است که چهار بعد «نقش»، «خود و دیگری»، «سنتها» و «کهن الگوها» دچار تغییراتی نسبت به دیگر زنان شاهنامه شود که این موضوع درمورد گردآفرید وجود ندارد.