بررسی اثرات حفاظتی رزمارینیک اسید بر التهابی سلول های کبد در مدل استئاتوهپاتیت غیرالکلی در موش سوری: سیکلواکسیژناز 2/ پروستاگلندین E2

استیاتوهپاتیت غیرالکلی یکی از بیماری های شایع کبدی است که با تجمع بیش از حد چربی (استیاتوز) و التهاب در کبد شناخته می شود. التهاب یکی از علل اصلی برای ایجاد و پیشرفت این بیماری است که از مسیرهای مختلفی اتفاق می افتد. رزمارینیکاسید به عنوان یک فرآورده آنتی اکسیدان و ضدالتهاب درنظر گرفته می شود که اثرات مثبتی بر بهبود آسیب های کبدی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات حفاظتی رزمارینیک اسید بر کاهش التهاب کبدی القاشده به وسیله استیاتوهپاتیت غیرالکلی در موش های سوری نر از طریق اثر بر مسیر سیکلواکسیژناز2/پروستاگلندین E2 و ماتریکس متالوپروتییناز 9 می باشد.

در این مطالعه از 24 سر موش های سوری نر نژاد C57/BL6 استفاده شد. حیوانات به 4 گروه مساوی شامل کنترل، رزمارینیکاسید، استیاتوهپاتیت غیرالکلی و استیاتوهپاتیت غیرالکلی-رزمارینیک اسید تقسیم شدند. در گروه های 3 و 4، استیاتوهپاتیت غیرالکلی با استفاده از رژیم غذایی فاقد متیونین و کولین و در طی 8 هفته القا شد. در گروه های رزمارینیک اسید و استیاتوهپاتیت غیرالکلی-رزمارینیک اسید، حیوانات روزانه رزمارینیک اسید را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. پس از 8 هفته حیوانات کشته شدند و نمونه بافت کبد تهیه شد. برای بررسی بافت شناسی از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین و برای مطالعات مولکولی از روش ریل تایم پی سی آر و الایزا استفاده شد.

این مطالعه نشان داد که استفاده از رزمارینیک اسید موجب بهبود استیاتوز و التهاب در بافت کبد شد. همچنین رزمارینیک اسید باعث کاهش بیان ماتریکس متالوپروتییناز 9 و آنزیم سیکلواکسیژناز2 شد. درنهایت سطح کبدی پروستاگلندین E2 به صورت معناداری کاهش یافت.

به نظر می رسد استفاده از رزمارینیک اسید می تواند با کاهش بیان ژن های آنزیم سیکلواکسیژناز2 و ماتریکس متالوپروتییناز 9 و نیزکاهش غلظت پروستاگلندین E2 موجب کاهش التهاب و درنتیجه بهبود بیماری استیاتوهپاتیت غیرالکلی القاشده در موش های سوری نر شود.