اولویت بندی آسیب های قانون برنامه ی پنج ساله ی پنجم توسعه در حوزه ی ایثار و شهادت

شناخت نیازهای واقعی و ارایه خدمات موثر به ایثارگران و خانواده های آنان در ابعاد مختلف فرهنگی، علمی، آموزشی، اجتماعی، بهداشتی درمانی، بیمه ای، معیشتی، اشتغال، مسکن، حقوقی، اداری، رفاهی و استخدامی با حفظ اصول عزتمندی، عدالت و روحیه خوداتکایی و شیون ایثارگری از جمله سیاست هایی بوده است که همواره در قوانین موضوعی مربوط به ایثارگران سعی شده است تا به آن توجه شود. قانون برنامه پنجم توسعه نیز، که در راستای الزامات سند چشم انداز تهیه شده است، اولویت دادن به ایثارگران را در عرصه های اقتصادی و آموزشی مورد توجه قرار داده و به عنوان یک سیاست کلی مدنظر قرار داده است. بررسی این قانون با توجه به فرارسیدن زمان تدوین برنامه ششم توسعه برای دستگاه های اجرایی به منظور شناخت آسیب ها و ضعف و قوت های آن امری ضروری به نظر می رسد. بدین منظور در این مقاله ابتدا به بررسی مفاد قانون برنامه پنجم توسعه و ارایه آسیب های مختلف پرداخته می شود و سپس در گام بعدی، با تطبیق آن با سیاست های کلی ایثار و شهادت، شکاف های آن از منظر دیگری احصا می گردد. در ادامه با شناسایی مسایل و موضوعاتی که در جامعه ایثارگری وجود دارد و هم چنین آسیب های نظری گذشته به اولویت بندی آن آسیب ها پرداخته می شود و در نهایت پیشنهادها و سیاست هایی برای تدوین قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه کشور در حوزه ایثار و شهادت ارایه می گردد.