تبلور گل و مرغ در تشعیر دوره تیموری

تشعیر در دوره تیموری بر حاشیه کتاب ها شکل گرفت و مرقعات ایجاد شد. پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی_تحلیلی می کوشد تا به این پرسش ها پاسخ دهد که چگونه گل و مرغ به عنوان یکی از موضوعات تشعیر در حاشیه مرقعات به عنوان موضوع اصلی مورد توجه نگارگران قرار گرفت؟و تاثیر نقاشی گل و پرنده در چین بر گل و مرغ ایرانی خصوصا در دوره تیموری چطور قابل تبیین است؟ یافته ها مبتنی بر تحلیل های بصری نگاره ها، حاکی از آن است که طبع هنردوستی حاکمان تیموری و خزینه های پر از طلا و میل به تجمل گرایی، توانست موجبات شکل گیری مرقعات برای شاهزادگان تیموری را فراهم کند و برای هنرمند فراغ بالی در استفاده از طلا برای نقاشی هایی که به شیوه حلکاری با موضوعات گرفت و گیر بود و «تشعیر» خوانده می شد، ایجاد شود. یکی از موضوعات مورد استقبال هنرمندان در طراحی تشعیر مرقعات، «گل و مرغ» بود که از دو منظر قابل بررسی است، نخست میل به واقع گرایی در طراحی این تشعیرها بود که هنرمندان را به سمت موضوعات عینی سوق می داد و دیگر آن که به واسطه ورود آثار هنری چینی، هنرمندان هرات متاثر از سبک و سیاق طبیعت نگاری دوره سونگ و مینگ قرار گرفته بودند. بخش عمده اطلاعات این پژوهش را مرقعات چهارگانه درموزه توپقاپی سرای استانبول و آلبوم دی یتس در موزه برلین تکمیل می کند. شیوه گردآوری مطالب و تصاویر این پژوهش به صورت کتابخانه ای و استفاده از منابع قابل دسترسی موزه ها و سایت های معتبر انجام گرفته است