ارزیابی تاثیر تغییر کاربری از دیم زار به مرتع با پخش سیلاب بر برخی ویژگی های فیزیکوشیمیایی خاک منطقه رزین استان کرمانشاه

حفاظت، احیاء، توسعه و بهره برداری بهینه از خاک به ویژه در عرصه های طبیعی مانند جنگل ها، مراتع، بیابان و بیشه زارهای طبیعی در راستای توسعه پایدار، از طریق مدیریت علمی و جامع امکان پذیر است. در تحقیق حاضر برخی خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک در دو مکان دیم زارهای احیاء شده از طریق عملیات پخش سیلاب و منطقه شاهد (دیم زار تخریبی) مورد بررسی قرار گرفتند. در هر دو مکان تعداد 16 پروفیل حفر شد و با توجه به دو عمق نمونه برداری 25-0 و 50-25 سانتی متری، در مجموع 32 نمونه ی خاک جمع آوری شد. در نمونه ها سیلت، رس، شن، نفوذپذیری، جرم مخصوص ظاهری، هدایت الکتریکی (EC)، اسیدیته خاک، آهن، منگنز، روی، فسفر و پتاسیم قابل جذب، درصد کربن و مواد آلی اندازه گیری شدند. سپس میانگین خصوصیات بیان شده با استفاده از آزمون T بین دو منطقه احیایی و منطقه شاهد تخریبی در سطح 1 درصد و 5 درصد مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تفاوت بین دو مکان در عمق اول 25-0 سانتی متری خیلی مشهود تر است به نحوی که در عمق اول بین دو مکان از لحاظ سیلت، رس، شن، نفوذپذیری، جرم مخصوص ظاهری، هدایت الکتریکی و ظرفیت تبادل کاتیونی و درصد مواد آلی، کربن خاک، فسفر قابل جذب، آهن، روی و منگنز تفاوت آماری معنی داری در سطح 95 درصد مشاهده شد (05/0<p). هم چنین مشخص شد که با اجرای عملیات احیایی پخش سیلاب درصد مواد آلی و کربن خاک به طور معنی داری افزایش و میزان نفوذپذیری خاک به طور معنی داری در سطح 95 درصد کاهش یافت. علاوه بر آن یافته های پژوهش نشان داد که در دیم زارهای تخریبی شاهد، میزان فسفر خاک بیش تر بود که دلیل این امر را می توان کوددهی پیاپی کودهای فسفاته توسط کشاورزان در اراضی دیم زار تخریبی بیان نمود.