مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با درمان فعال سازی رفتاری بر سرسختی روانشناختی در افراد افسرده

فشار سنگین عاطفی، اجتماعی و اقتصادی اختلال افسردگی برای مبتلایان، خانواده و اجتماع از ی ک سو و شیوع فزاینده سالانه در جمعیت عمومی به اضافه خودکشی بهعنوان پیآمد فاجعه بار آن همچنان افسردگی در صدر مسایل بهداشت روان است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با درمان فعالسازی رفتاری بر سرسختی روا نشناختی در افراد افسرده میباشد.

روش پژوهش: 

این پژوهش با توجه به هدف آن از نوع پژوهشهای کاربردی از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیشآزمون و پس آزمون با 2 گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به افسردگی شهر بابل بود که در سال 1399 به کلینیکهای رواندرمانی سطح شهر بابل مراجعه کردهاند. از جامعه آماری بالا در ابتدا 50 نفر از کسانی که در پرسشنامه افسردگی بک نمره متوسط به بالا کسب کردند به صورت در دسترس انتخاب و در مرحله بعد طبق فرمول کوهن 45 نفر از این 50 نفر در 3 گروه 15 نفری (2 گروه آزمایش و یک گروه کنترل) به صورت تصادفی قرار گرفتند و به پرسشنامه سرسختی روانشناختی اهواز کیامرثی، نجاریان و مهرابی زاده پاسخ دادند. نتایج به وسیله نرم افزار Spss نسخه 26 تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد اثر اصلی گروه درمان شاختی رفتاری و فعالسازی رفتاری معنادار بود (P<0/001) که با توجه به مجذر اتا میتوان گفت که در بخش بین گروهی 60 درصد تغییرات سرسختی روانشناختی ناشی از اثر مداخله درمان شناختی رف تاری و 55 درصد تغییرات ناشی از اثر مداخله فعالسازی رفتا ری است. همچنین بین میزان تاثیر دو روش روش شناختی رفتا ری و فعالسازی رفتاری بر سرسختی روانشناختی (p<0/248) اختلاف معنادا ری وجود ندارد و هر دو درمان به میزان مشابه ی بر سرسختی روا نشناختی تاثیر گذار هستند.

با توجه به یافته ها نتیجه گرفته میشود که درمانهای گروهی شناختی رفتاری و فعالسا زی رفتاری میتوانند بر بهبود سرسختی روانشناختی افراد افسرده موثر واقع شوند