پیش بینی رضایت زناشویی براساس تابآوری و خودکارآمدی در دوران همه گیری ویروس کرونا

هدف از پژوهش حاضر پیشبینی رضایت زناشویی براساس متغیر های تابآوری و خودکارآمدی در دوران همه گیری ویروس کرونا بود.

روش پژوهش: 

طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی و از نظر هدف، از دسته تحقیقات کاربردی بود. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان متاهل مشغول به تحصیل در نیمسال دوم سال تحصیلی 1400-1399 دانشگاه پیام نور واحد کرج بود، که با توجه به نامعلوم بودن حجم جامعه آماری از میان آنها، 123 نفر به عنوان نمونه پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های رضایت زناشویی هودسن (1992)، تابآوری کانر و دیویدسون (2003) و خودکارآمدی شرر (1982) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری) استفاده شد. تمام مراحل تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 24 انجام شد.

یافته ها نشان داد که 29 درصد واریانس رضایت زناشویی توسط مولفه های تابآوری و 34 درصد واریانس رضایت زناشویی توسط مولفه های خودکارآمدی پیش بینی گردید. همچنین 42 درصد واریانس رضایت زناشویی توسط متغیرهای تابآوری و خودکارآمدی تبیین شد.

یافته های پژوهش حاکی از آن بود که متغیرهای تابآوری و خودکارآمدی می توانند رضایت زناشویی زوجین را در دوران همه گیری ویروس کرونا پیش بینی نمایند.