شناسایی miRNAها و ژن های هدف آن ها در Phaseolus vulgaris L. تحت تنش خشکی و PGPR

باکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) با تعدیل بیان miRNA، بهبود ریشه و باعث تحمل خشکی می شوند. جهت بررسی اثر توام miRNA و PGPR بر تحمل به خشکی لوبیای معمولی در یک آزمایش فاکتوریل کاملا تصادفی در سه تکرار، ژنوتیپ های صدری و یاس در شرایط خشکی 30% و FC = 60% و PGPR (تلقیح با جدایه اول، دوم و مخلوط دو جدایه) به همراه شاهد بررسی شدند. تنش خشکی پنج هفته پس از کاشت اعمال (به مدت 10 روز) شد و سپس از سه برگچه دوم و ریشه نمونه گیری شد. نتایج نشان داد که PGPR ها منجر به پایداری غشا، بهبود ریشه و... می شوند. miRNA های دخیل در خشکی بر اساس همولوژی بین EST های NCBI و miRNA هایmiRBase  باBLASTn  شناسایی شدند. miRNA ها متعلق به خانواده های miR408، miR5021، miR5565e و  miR9559هستند و در رشد، تحمل به تنش و... نقش دارند. مشاهده شد که میزان بیان miR9559-3P در شرایط خشکی و تلقیح باکتری در گیاه حساس و متحمل به خشکی کاهش یافت. در حالت عدم تلقیح باکتری، میزان بیان miR9559-3P  در گیاه حساس بیشتر بود. احتمالا در گیاه حساس، miR9559-3P با نقش تنظیم کنندگی منفی و هدف قرار دادن درصد بیشتری از ژن های هدف، باعث افزایش حساسیت به تنش شد، اما گیاه متحمل با یک نمایش تنظیمی خاص و کاهش بیان  miR9559-3 باعث کاهش تخریب رونوشت های miR9559-3P، بیان بیشتر ژن هدف و بهبود تحمل به تنش شد. با توجه به این که PGPR ها با تعدیل بیان miRNA  منجر به تحمل خشکی و افزایش تولید گیاه می شوند، استفاده از آن ها به عنوان کود زیستی یک روش جایگزین مناسب کود شیمیایی می باشد.