بهبود برخی از ویژگی های بیوشیمیایی بادرنجبویه (Melissa officinalis L.) با فعالیت شبه فیتوهورمونی دود حاصل از گیاهان

به منظور بررسی اثر شبه فیتوهورمونی دود حاصل از گیاهان روی برخی صفات بیوشیمیایی گیاه بادرنجبویه آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در زمان بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی در سال 1396 اجرا شد. در این آزمایش سطوح مختلف محلول پاشی برگی (شامل شاهد، دودآب با غلظت های 1:5000، 1:1000، 1:500 و 1:100 (v/v) و فیتوهورمون های سیتوکینین، اسید جیبرلیک و اکسین هر یک با غلظت 50 میکرومولار) به عنوان عامل اصلی و دو چین برداشت به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که غلظت های مختلف دودآب و فیتوهورمون های رشد به طور معنی داری محتوای کلروفیل و کاروتنوییدها، سرعت فتوسنتز، سرعت تعرق و هدایت روزنه ای و محتوای فنول کل را افزایش دادند، در حالی که موجب کاهش تجمع کربوهیدرات های محلول و درصد نشت الکترولیت ها شدند. پارامترهای فلورسانس کلروفیل، محتوای آنتوسیانین ها، محتوای پروتیین های محلول و سرعت فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان تحت تاثیر معنی دار سطوح محلول پاشی قرار نگرفتند. به طور کلی، این نتایج نشان می دهد که تیمار دود حاصل از گیاهان مشابه با فیتوهورمون های رشد پتانسیل زیادی برای بهبود کارایی بیوشیمیایی گیاه بادرنجبویه دارد و می تواند به عنوان یک آگروکمیکال طبیعی مطرح شود.