تحلیل اقتصادی سیستم های مدرن و سنتی نشاکاری در تولید محصول برنج (مطالعه موردی: شهرستان رشت)

هدف اصلی مطالعه حاضر تجزیه و تحلیل اقتصادی استفاده از ماشین نشاکار در مزارع برنج می‏باشد. برای این منظور کارآیی فنی و نسبت شکاف تکنولوژیکی کشاورزانی که با روش سنتی عملیات نشاکاری را انجام داده اند با کشاورزانی که از روش های مدرن برای نشاکاری استفاده نموده اند مورد مقایسه قرار گرفت. برای محاسبه کارایی فنی از روش ناپارامتریک تصادفی فراگیر داده ها (StoNED) استفاده شد. داده های مورد نیاز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای متناسب با حجم جامعه و با تکمیل پرسشنامه از 531 کشاورز بدست آمد. نتایج مربوط به برآورد کارآیی فنی نسبت به تابع مرزی نشان داد که با استفاده از میزان نهاده فعلی و سطح تکنولوژی موجود، امکان افزایش تولید وجود دارد. این امر نقطه امیدبخشی برای سیاست گذاران بخش کشاورزی است. زیرا می توان با استفاده از شیوه های انتقال الگوها و تکنیکهای صحیح استفاده از نهاده ها به صورت درون گروهی، بر میزان تولید برنج افزود. نتایج مربوط به کارایی فنی نسبت به تابع فرامرزی نشان داد که شالی کاران در سیستم کاشت مدرن عملکرد تکنیکی بهتری داشته اند. افزون بر این نتایج مربوط به نسبت شکاف تکنولوژیکی نشان داد که در تمام مزارع مورد بررسی، کشاورزانی که از روش های مدرن برای نشای برنج استفاده نموده اند از نسبت شکاف تکنولوژیکی بالاتری نیز برخوردار بوده اند. با توجه به نتایج، کشاورزان می توانند با خرید ماشین های مدرن به صورت تعاونی، تولید محصول خود را افزایش دهند. دولت نیز می تواند با مکانسیم های تشویقی مانند تسهیلات کم بهره به کشاورزان و یا تعاونی ها جهت خرید ماشین های مدرن، گامی در جهت افزایش تولید و حرکت به سمت خودکفایی بردارد.