ارایه مدلی برای ارزیابی پادشکنندگی زنجیره تامین (موردمطالعه: شرکت توزیع دارو پخش)

برای بهبود جایگاه رقابتی شرکت و مقابله با اختلالات و شکست ها، زنجیره تامین می بایست به سوی پادشکنندگی حرکت کند. بر این اساس، زنجیره تامین علاوه بر آمادگی مواجهه با اختلالات و پاسخ به آن، توان بازیابی شرایط قبل از اختلال را داشته و حتی شرایط بهتری را نیز ایجاد نماید. برای حرکت در این مسیر، لازم است تا تصمیم گیران جایگاه فعلی زنجیره تامین خود را به درستی شناخته و برای بهبود وضعیت پادشکنندگی آن تصمیمات درستی اتخاذ نمایند. برای همین منظور، هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی سطح عملکرد پادشکنندگی در زنجیره تامین شرکت توزیع دارو پخش و تعیین اولویت بهبود مولفه های آن است.

روش شناسی پژوهش: 

جهت دستیابی به این هدف، پژوهش حاضر قصد دارد با کاربست تکنیک دیمتل و روش تیوری گراف و رویکرد ماتریسی میزان عملکرد پادشکنندگی این سیستم زنجیره تامین را در حالت های بهینه، فعلی و کمینه مشخص نماید و درنهایت با استفاده از روش تحلیل اهمیت-عملکرد، مولفه های پادشکنندگی زنجیره تامین شرکت توزیع دارو پخش را مورد تحلیل قرار داده و اولویت بهبود هر فاکتور را مشخص نماید.

بر اساس نتایج به دست آمده به ترتیب، ساختار زنجیره تامین، بهبود و بازیابی، یادگیری، انعطاف پذیری و نوآوری، در اولویت اول تا پنجم برای بهبود ساختار پادشکنندگی زنجیره تامین شرکت قرار دارند.

اصالت/ارزش افزوده علمی: 

پژوهش پیش رو سازمان ها را در ارزیابی سطح پادشکنندگی زنجیره تامین خود پشتیبانی نموده و منجر به تسهیل تصمیم گیری می گردد. روشی که در ادامه ارایه می شود، می تواند ماهیت پویای محیطی را برای مدیریت اختلالات زنجیره تامین ساده کرده و حتی امکان مقایسه زنجیره تامین های مختلف را به مدیران بدهد. ارزیابی و رصد مستمر سطح پادشکنندگی زنجیره تامین امکان ایجاد مزیت رقابتی برای دستیابی به سهم بازار بیشتر حتی در طول یک اختلال و یا اختلالات مستمر را فراهم می کند.