ارزیابی مقایسه ای تست های روتین آزمایشگاهی (بر اساس نسبت های سلولی) در بیماران مبتلا به عفونت ریوی حاد ویروس کرونا و عفونت ریوی حاد غیر ویروس کرونا در شهرستان زابل

پیام:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (بدون رتبه معتبر)
چکیده:
مقدمه

 عفونت های حاد تنفسی، توسط طیف وسیعی از ویروس ها (مانند کرونا) ایجاد می شوند. انتشار تنفسی، اصلی ترین راه انتقال بیماری است. در این مطالعه، شاخص های آزمایشگاهی نسبت نوتروفیل، پلاکت و مونوسیت به لنفوسیت را ارزیابی نمودیم.

شیوه ی مطالعه: 

این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی بر روی پرونده های بیماران در بازه ی زمانی مهرماه 1398 تا اسفندماه 1399 انجام شد. تعداد 102 بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند. 26 مرد و 30 زن در گروه حاد کرونایی، 16 مرد و 30 زن نیز در گروه حاد غیرکرونایی وارد شدند.

یافته ها

 میانگین سنی زنان (1/9 ± 53/0) نسبت به مردان (2/02 ± 50/2) در گروه حاد کرونایی افزایش داشت. میانگین شاخص (Neutrophil-to-lymphocyte ratio) NLR در مردان مبتلا به کرونا (1/65 ± 7/47) بیشتر از مردان غیرکرونایی (1/54 ± 6/7) بود. در زنان مبتلا به کرونا (54/2 ± 10/78) نیز از زنان غیرکرونایی (1/24 ± 7/9) بیشتر بود (0/05 < p value). شاخص (Platelet-to-lymphocyte ratio) PLR در مردان مبتلا به کرونا (2/85 ± 15/43) کمتر از مردان غیرکرونایی (3/48 ± 15/48) بود. اما این شاخص در زنان مبتلا به کرونا (3/36 ± 22/5) از زنان غیرکرونایی (4/2 ± 25/2) کمتر بود (0/05 < p value). میانگین شاخص (Monocyte-lymphocyte ratio) MLR در مردان مبتلا به کرونا (0/025 ± 0/16) کمتر از زنان (0/03 ± 0/26) مبتلا به کرونا بود (0/05 < p value). میانگین شاخص MLR در مردان غیرکرونایی (0/04 ± 0/22) کمتر از زنان غیرکرونایی (0/02 ± 0/23) بود (0/05 < p value). میانگین MLR در مردان مبتلا به کرونا (0/025 ± 0/16) کمتر از مردان غیرکرونایی (04/0 ± 22/0) بود. این شاخص در زنان مبتلا به کرونا (0/03 ± 0/26) بیشتر از زنان غیرکرونایی (0/02 ± 0/23) بود (05/0 < p value).

نتیجه گیری

 تغییرات در شاخص های NLR، PLR و MLR در انطباق با مطالعات جهانی بود، اما معنی دار نبود. این می تواند به سبب پاسخ های ایمنی متنوع بیماران و خطاهای آزمایشگاهی (در زمان نمونه گیری و انجام تکنیک ها) باشد.

زبان:
فارسی
صفحات:
32 تا 37
لینک کوتاه:
magiran.com/p2581403 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 1,390,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!