تاب آوری افراد در شرایط بحران کرونا در شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تاب آوری افراد در شهر تهران در برابر بحران کرونا انجام شده است. تاب آوری افراد در برابر بحران کرونا به مسیله ای تبدیل شده که می تواند از بروز خسارات جدی اقشار مختلف جلوگیری کند. مدل نظری پژوهش با استفاده از نظریه های تاب آوری کامپفر، سرمایه اجتماعی بوردیو، حمایت اجتماعی ساراسون و انسجام اجتماعی دورکیم (بر اساس تحلیل گیدنز) طراحی شده و پژوهش با استفاده از روش پیمایشی صورت گرفته است. ابزار مورد استفاده جهت سنجش تاب آوری، پرسشنامه پژوهشگر ساخته بوده است که بین 416 نفر از افراد 15 تا 64 سال ساکن در مناطق مختلف شهر تهران به صورت تصادفی ساده توزیع گردیده است.  در تحلیل داده ها مشخص گردید میزان تاب آوری برابر با 25/3 می باشد که از طریق آزمون های آماری مورد سنجش قرار گرفت. طبق نتایج آزمون همبستگی پیرسون، بین تاب آوری افراد و متغیرهای انسجام اجتماعی (r=0/461)، حمایت اجتماعی (r=0/461) و سرمایه اجتماعی (r=0/249) در شهر تهران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از آزمون های انجام شده نشان می دهد زنان بیش از مردان تاب آور هستند. به علاوه،  افراد با سن بیشتر و میزان تحصیلات بالاتر و همچنین، ساکنین مناطق شمال تهران از تاب آوری بالاتری برخوردار بوده اند.