تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و افکار خودکشی مراقبین خانگی سالمندان

مراقبین خانگی سالمندان دارای مشکلات روانشناختی هستند که برای رفع این مشکلات به مداخلاتی نیاز می باشد. هدف این پژوهش نعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و افکار خودکشی مراقبین خانگی سالمندان بود.

روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مراقبین خانوادگی سالمندان مراجعه کننده به سازمان بهزیستی شهرستان بابل در نیم سال دوم 1400 بودند که 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه افکار خودکشی بک (1987) بود. مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر روی گروه آزماش انجام شد و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. میزان P کمتر از 05/0 معنی داری در نظر گرفته شد.

در متغیر تاب آوری، میانگین و انحراف استاندارد گروه آزمایش در پیش آزمون 42/4 ± 02/27 و در پس آزمون 51/5±67/39 و در متغیر افکار خودکشی، میانگین و انحراف استاندارد گروه آزمایش در پیش آزمون 74/2±27/18 و در پس آزمون 83/1±93/10 به دست آمد. نتایج تحلیل کوواریانس نیز نشان داد که ذهن آگاهی بر تاب آوری و افکار خودکشی مراقبین خانگی سالمندان تاثیر داشت (01/0<p ).

بر اساس یافته های پژوهش، از شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی برای افزایش تاب آوری و کاهش افکار خودکشی در  مراقبین خانگی سالمندان می توان استفاده کرد.