بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و حمایت اجتماعی با سطح میزان شاخص های کیفیت زندگی سالمندان غیر فعال

روند رو به رشد پدیده سالمندی، لزوم توجه به فعالیت های سالمندان و بررسی عومل اثرگذار بر آنان را به عنوان عامل موثری در ارتقای سلامت سالمندان مطرح می کند. از این رو، این مطالعه به بررسی ارتباط بین سرمایه و حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی سالمندان غیرفعال پرداخت.

این مطالعه توصیفی همبستگی روی 200 نفر از سالمندان غیرفعال مرکز سالمندان شهرستان لاهیجان در سال 1401 انجام شد. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه های سرمایه اجتماعی اونیکس و بولن (2000)، حمایت اجتماعی زمیت و همکاران (1988) و کیفیت زندگی لیپاد (1998) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های K-S،  همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره توسط نرم افزار SPSS23  تجزیه و تحلیل شدند.

 طبق نتایج بدست آمده، میانگین سنی واحدهای پژوهش 22/8± 94/66 سال بود و نمره کلی سرمایه اجتماعی 75/0±04/3 ، نمره کلی حمایت اجتماعی 13/1±07/3 و نمره کلی کیفیت زندگی 56/0±17/2 بدست آمد. نتایج آماری نشان داد که بین سرمایه و حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی به ترتیب ضریب همبستگی (29/0 و 42/0) بدست آمد که نشان می دهد ارتباط معنی داری (001/0=P) وجود دارد.

 نتیجه گیری می گردد که سرمایه و حمایت اجتماعی عامل مهم و اثرگذار در حفظ و ارتقای سلامت جسمی و شناختی مرتبط با مشارکت در امور زندگی سالمندان است. به نظر می رسد حمایت اجتماعی به عنوان یک مولفه اثرگذار بر سلامت جسمانی و روانی سالمندان می تواند به عنوان یک سرمایه اجتماعی در راستای بهبود پویایی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان مورد توجه قرار گیرد.